رژیم غذایی لنف ادم | مهرین مدیکال

تغذیه یک بخش اساسی درمان و مراقبت از لنف ادم است. این راهنما از فصل 3 راهنمای تغذیه لنف ادم و لیپیدما اقتباس شده است: غذاها، ویتامین ها، مواد معدنی و مکمل ها جمع آوری شده اند.

رژیم غذایی توصیه شده برای لنف ادم

غذاهای کامل ، بیشتر گیاهان ، از جمله طیف گسترده ای از سبزیجات در رنگهای مختلف، و همچنین غذاهای تخمیر شده میل کنید. از گیاهان و ادویه ها برای تهیه طعم های مورد علاقه خود استفاده کنید.

لنف ادم و ليپيدما را با پرهيز از مصرف قندهاي اضافه شده (خصوصاً فروكتوز)، غلات تصفيه شده (خصوصاً غلات حاوي گلوتن) و چربي هاي اصلاح شده شيميايي گرسنه نگه دارید و ضعیف کنید. محصولات حیوانی و غذاهای پر نمک را در رژیم خود محدود کنید. همچنین به نظر می رسد که محدود کردن مصرف لبنیات (به غیر از کفیر و ماست) به لیپیدما کمک می کند.

غذاهای کامل همواره انتخابی بهتر است زیرا بیشتر غذاهای آماده حاوی شکر، نمک، سویا، چربی های ناسالم یا مواد افزودنی نامطلوب هستند. آب میوه (به غیر از آب سبزیجات سبز) فقط برای افرادی که نمی توانند غذای جامد بخورند توصیه می شود زیرا آبمیوه باعث از بین رفتن فیبر می شود و یک مزیت مهم غذایی و گوارشی را از بین می برد. آب میوه ها در رژیم باید به حداقل برسند زیرا آنها قند خون را سریعتر از میوه های کامل افزایش می دهند.

اگر گیاهخوار، وگان، حساس به گلوتن، دارای انواع حساسیت غذایی ، دیابت یا سایر نگرانی های رژیم غذایی هستید، این الگوی غذایی را اصلاح کنید.

غذاها بر اساس فراوانی توصیه شده گروه بندی می شوند:

حتما بخورید: به طور عمده هر روز در اندازه های مناسب و معقول از غذاهای مختلف از این لیست استفاده کنید. هر روز حداقل نیم لیوان لوبیا ، یک لیوان از غلات سبوس دار (مانند جو) یا سبزیجات نشاسته ای و یک فنجان میوه (ترجیحاً مرکبات و موز) را در آن قرار دهید.

به ندرت بخورید: در مقادیر محدود از غذاهایی که با فراورده های حیوانی تولید می شوند مصرف کنید. به مقدار کم و فقط چند بار در هفته از جمله بیشترین تعداد 6-8 وعده می توانید از چنین غذاهایی لذت ببرید.

به ندرت یا هرگز: این موارد را در صورت تمایل تنها در مناسبت های خاص میل کنید.

رژیم غذایی لنف ادم

حتما بخورید:

سبزیجات با رنگهای روشن و طعم دهنده هایی مانند سبزیجات برگ سبز تیره ، چغندرهای رنگارنگ ، ذرت ، کدو ، فلفل و پیازهای معطر ، سیر ، قارچ و سبزیجات خوراکی .

لوبیا ، حبوبات یا پالس: مانند لوبیا adzuki ، لوبیای سیاه ، لوبیا کره (gigantes) ، لوبیای کانلینی ، نخود (لوبیای garbanzo یا ceci) ، لوبیا فوا ، لوبیای بزرگ شمالی ، لوبیا کلیه ، عدس ، لوبیا لیما ، نخود فرنگی ، لوبیا دریایی ، لوبیا pinto ، و غیره

انواع توت ها (تازه یا یخ زده): تمشک ، زغال اخته ، زغال اخته ، تمشک ، توت فرنگی و غیره.

مرکبات: گریپ فروت ، پرتقال و غیره.

میوه ها: سیب ، زردآلو ، موز ، گیلاس ، انگور ، میوه کیوی ، انبه ، خربزه ، پاپایا ، هلو ، گلابی ، آناناس ، آلو و غیره.

سیب زمینی: سیب زمینی های مومی کوچکتر مانند سیب زمینی های تازه ، قرمز ، بنفش و غیره.

سیب زمینی شیرین یا معمولی.

غلات (غلات سبوس دار حاوی گلوتن): آمارانت ، برنج قهوه ای ، گندم سیاه ، ارزن ، جو دوسر ، کینوا ، سورگوم ، تاف و برنج وحشی.

غذاهای تخمیر شده: کفیر و ماست با مواد فعال ، خیار شور، ترشی شوید یا ترش (منوط به حد نمک) ، کیمچی و غیره.

سویا که با حداقل فرآوری شده یا تخمیر می شود: توفو ، میزو ، ناتو ، تمپه.

شیر (نوشیدنی شیرین نشده شیر): شیر بادام ، شیر نارگیل ، یا شیر کنف.

قهوه ، چای (سیاه ، سبز ، گیاهی ، قرمز ، سفید) ، کاکائو یا کاکائوی بدون چربی.

رژیم غذایی لنف ادم

در مقادیر محدود بخورید:

آجیل برزیل: به اندازه 1 اونس یا 6 تکه آجیل خریداری شده در پوسته محدود کنید ، یا 3 عدد آجیل بدون پوسته، یا بجای آن مکمل سلنیوم مصرف کنید ، نه هر دو.

شکلات: شکلات تیره با کاکائو 70٪ یا بیشتر.

لبنیات (ترجیحا ارگانیک ، برای لیپیدما توصیه نمی شود): کره، پنیر (پنیرهای فرآوری نشده یا گسترش پنیر) ، پنیر شیر بز (پنیر بز) ، پنیر شیر گوسفند ، شیر.

تخم مرغ شامل زرده: ترجیحاً ارگانیک ، مرتعی یا محدوده آزاد

ماهی: ماهی تن ، ماهی آزاد وحشی ، ماهی خال مخالی ، شاه ماهی ، ساردین ، لنگرگاه و سایر غذاهای دریایی با چربیهای اشباع نشده امگا 3.

گوشت: ترجیحا گوشت گاو چمن آلی ، گاومیش ، بره

مرغ: ترجیحاً مرغ ارگانیک (بدون پوست) ، بوقلمون ، اردک از جمله گوشت تیره است.

آجیل و دانه ها (خام و بدون بود دادن): بادام ، بادام زمینی ، فندق ، آجیل ماکادامیا ، پکن ، پسته ، تخم کدو تنبل ، دانه کنجد ، تخمه آفتابگردان ، گردو.

روغن ها: زیتون فوق بکر، آووکادو ، گردو ، نارگیل ، کره کاکائو ، تخم کتان ، ماکادامیا ، روغن کنجد.

محصولات تزیین سالاد حاوی چربی های سالم و مقادیر متوسط سدیم یا شیرین کننده ها.

شکر و شربت افرا واقعی.

چاشنی ها: فلفل قرمز ، سس داغ یا سس فلفل ، ترب کوهی ، خردل ، سالسا ، سس سویا تاماری ، تپناد ، سرکه (سفید ، شراب قرمز ، سیب سیب ، بالزامیک) ، سس ورشستیر و غیره

میوه های خشک: زغال اخته (شکر کم) ، موز ، خرما ، انجیر ، آلو ، کشمش.

شراب: ترجیحا قرمز ، کمتر از 3 وعده (5 اونس یا 150 میلی لیتر) در هفته.

رژیم غذایی لنف ادم

به ندرت مصرف شود:

محصولات دانه ای حاوی گلوتن (گندم ، جو یا چاودار): نان ، غلات صبحانه ، بلغور ، کیک ، کلوچه ، کوسکوس ، کراکر ، کیک ، کاموت ، نودل ، پنکیک ، ماکارونی ، پای ، پیتا ، پیتزا ، تریتیکاله ، وفل و غیره.

جایگزین های غذایی فاقد گلوتن: نان ، ماکارونی ، پیتزا ، کالاهای پخته شده و غیره که با نشاسته ذرت ، نشاسته سیب زمینی ، نشاسته برنج ، نشاسته تاپیوکا و غیره تهیه می شوند.

غذاهای سرخ شده و محصولات غذایی مانند چیپس ، ترد ، سیب زمینی سرخ کرده و غیره.

گوشت فرآوری شده یا با استفاده از نیترات ، نیتریت یا نمک (مانند هات داگ یا گوشت ناهار) که در دمای بالا یا بیش از یک شعله پخته می شوند ، پردازش یا نگهداری می شود.

جایگزین های گوشتی ساخته شده از گلوتن ، سیتان یا سویا بسیار فرآوری شده.

غذاهای فرآوری شده مبتنی بر سویا: آجیل سویا و غیره.

میان وعده های قندی: آب نبات ، میله های انرژی ، انواع میوه ، بستنی ، شربت و غیره.

شیرین کننده های قندی: شربت آگاو یا شهد ، شربت ذرت با فروکتوز بالا ، عسل و شیرین کننده های مصنوعی.

چاشنی های شیرین: چاتنی ، مربا ، ژله ، مواد نگهدارنده ، سس ، شربت و غیره.

نوشیدنی های شیرین ، شیرین شده با شکر و رژیم غذایی (شیرین کننده مصنوعی): نوشابه ، نوشابه رژیمی، چای و نوشیدنی های مبتنی بر چای ، نوشیدنی های قهوه و قهوه ، نوشیدنی های انرژی زا ، نوشیدنی های میوه ای (به خصوص نوشیدنی های میوه ای 100٪) و غیره.

چربیهای ناسالم: روغنهای هیدروژنه (نخل ، هسته خرما)، روغنهای غیر اشباع (ذرت ، پنبه دانه ، دانه انگور ، گلرنگ ، سویا ، آفتابگردان)، چربیهای ترانس و چربیهای اصلاح شده شیمیایی. شامل سس مایونز و وگان است.

آبجو ، مشروبات الکلی ، نوشیدنی های مخلوط و غیره

کلید واژه : رژیم غذایی لنف ادم ، برای لنف ادم چی بخوریم؟

مکمل‌های گلوتاتیون (GSH) چه تاثیراتی در بدن ما دارند؟

گلوتاتیون که به عنوان GSH نیز شناخته میشود، نوعی ملکول است که به صورت طبیعی در بدن شما یافت می‌شود. این ملکول توسط کبد و سلولهای عصبی موجود در سیستم عصبی مرکزی تولید می‌گردد. گلوتاتیون از سه نوع آمینواسید تشکیل شده است: ال سیستئین، گلیسین و ال گلوتامات.

افرادی که موافق مصرف گلوتاتیون هستند ادعا می‌کنند که این ماده می‌تواند به درمان و جلوگیری از برخی بیماری‌ها کمک نماید. در این مقاله بررسی می‌شود که گلوتاتیون چیست، چکار می‌کند و تحقیقات در خصوص فواید آن برای سلامت بدن به چه نتیجه‌ای رسیده‌اند؟

گلوتاتیون (GSH) چیست؟

گلوتاتیون نوعی آنتی اکسیدان است، ملکولی که به مبارزه با رادیکال‌های آزاد می‌پردازد.

رادیکال‌های آزاد، ملکول‌های ناپایداری هستند که در پاسخ به عواملی مانند رژیم غذایی و محیط زیست ایجاد می‌شوند. هنگامی که تعداد رادیکال‌های آزاد بیشتر از تعداد آنتی اکسیدان‌ها باشد، آسیب سلولی اکسیداتیو رخ می‌دهد. این امر می‌تواند منجر به التهاب و بیماری‌های مختلفی شود، از فشار خون بالا و دیابت گرفته تا آلزایمر و دیگر موارد.

آنتی اکسیدان‌ها از عناصر بسیار مهم به شمار می‌آیند، زیرا شرایط بدن را در حالت متعادل و سالم قرار می‌دهند. بدن برخی از انواع آنتی اکسیدان‌ها را تولید می‌کند، اما برخی دیگر نیز از منابع خارجی مانند رژیم غذایی یا مکمل‌هایی مانند مکمل گلوتاتیون (GSH) تامین می‌شوند.

• گلوتاتیون علاوه بر تامین آنتی اکسیدان، نقش مهمی را در بدن ایفا می‌کند که به شرح ذیل است:
• متابولیسم مواد سمی و ترکیبات سرطان‌زا
• ایجاد و ترمیم طبیعی DNA
• تولید پروتئین و پروستاگلاندین (عنصری با اثرات شبه هورمونی)
• فعالسازی آنزیم ها

گلوتاتیون همچنین به تجزیه‌ی مواد مغذی و تنظیم فعالیت‌های مهم بدن مانند پاسخ ایمنی کمک می‌کند.

گلوتاتیون در چه مواردی استفاده می‌شود؟

باور بر این است که گلوتاتیون روند پیری را کند کرده، از بروز سرطان جلوگیری می‌کند و سبب بهبود و تقویت حافظه می‌شود. علاوه بر این، گفته می‌شود که این ماده با طیف وسیعی از بیماری‌ها و مشکلات مرتبط با سلامتی مقابله می‌کند، این بیماری‌ها عبارتند از:

• تصلب شرایین
• بیماری لایم
• بیماری آلزایمر
• سندرم خستگی مزمن
• کولیت
• کلسترول بالا
• آرتروز
• آسم
• آب مروارید
• دیابت
• گلوکوم
• بیماری‌های قلبی
• هپاتیت
• بیماری‌های مربوط به کبد
• پارکینسون
• اختلالات مصرف الکل

خلاصه مطلب فوق

گلوتاتیون نوعی آنتی اکسیدان است که به متعادلسازی رادیکالهای آزاد کمک می‌کند. وجود رادیکالهای آزاد زیاد می‌تواند سبب آسیب در سطح سلولی شود، و بدین ترتیب بروز بیماری‌های مختلفی را موجب می‌شود. آنتی اکسیدان‌هایی مانند گلوتاتیون می‌توانند از بروز بیماری‌هایی جلوگیری کنند که در اثر التهاب ناشی از استرس اکسیداتیو ایجاد می‌شوند.

آیا گلوتاتیون می‌تواند به بهبود اوتیسم کمک کند؟

یک مطالعه‌ی جزئی که در سال 2011 در نشریه‌ی Medical Science Monitor منتشر شد، حاکی از ارتباط مستقیم میان سطح پایین گلوتاتیون و اختلالات طیف اوتیسم بوده است.

در این پژوهش، 26 کودک (3 تا 13 ساله) که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بودند، به مدت هشت هفته تحت درمان با مکمل‌های خوراکی گلوتاتیون یا لوسیون پوست حاوی گلوتاتیون قرار گرفتند.

نتایج حاکی از آن بودند که مکمل‌های گلوتاتیون به افزایش سطح گلوتاتیون موجود در بدن شرکت کنندگان کمک می‌کنند. نویسندگان این پژوهش، خواستار انجام تحقیقات بیشتر برای بررسی اثرات استفاده از مکمل های گلوتاتیون هستند.

عوارض جانبی احتمالی

به دلیل عدم وجود تحقیقات و پژوهش های کافی، اطلاعات اندکی در خصوص عوارض جانبی استفاده از مکمل های گلوتاتیون در دسترس است. با این حال، دغدغه ها و نگرانی هایی در خصوص ایجاد گرفتگی و نفخ پس از مصرف مکمل های گلوتاتیون مطرح می شود. علاوه بر این، ممکن است برخی افراد واکنش های آلرژیک مانند بثورات جلدی را از خود نشان دهند.

دوز مصرفی و آماده‌سازی

شواهد علمی کافی برای تعیین دوز مناسب گلوتاتیون وجود ندارد. برخی بر این باورند که مصرف آن با مکمل N استیل سیستئین (NAC) (یا پروتئین آب پنیر) موثرتر است. در تحقیقات مربوط به بررسی مشکلات و بیماری های خاص پزشکی، دوزهای مختلفی از گلوتاتیون مورد مطالعه قرار گرفته است. دوز مناسب هر فرد به عوامل گوناگونی از جمله سن، جنسیت و سابقه پزشکی وی بستگی دارد.

در برخی موارد پزشکان گلوتاتیون را از طریق استفاده از IV برای درمان مشکلات ذیل تجویز می کنند:

• تصلب شرایین
• دیابت
• عوارض جانبی شیمی درمانی، همودیالیز و جراحی بای‌پس
• پارکینسون

در برخی بیماری ها می توان گلوتاتیون را استنشاق کرد و آن را از طریق نبولایزر تجویز نمود.

درصورتی که خواهان مصرف گلوتاتیون برای درمان بیماری خود هستید، قبل از شروع مصرف مکمل‌ها، حتما با پزشکتان مشورت نمایید. خوددرمانی یک بیماری مزمن و اجتناب یا تاخیر در مراقبت ها و درمان های استاندارد ممکن است سبب بروز عواقب جدی شود.

منابع گلوتاتیون

گلوتاتیون را می توان به راحتی در مواد غذایی خاصی مانند میوه و سبزیجات یافت. یک پژوهش منتشرشده در نشریه ی Nutrition and Cancer (تغذیه و سرطان) نشان داد که محصولات لبنی، غلات و نان ها به طور کلی حاوی مقادیر اندکی از گلوتاتیون هستند؛ اما میوه ها و سبزیجات غنی از گلوتاتیون‌اند. گوشت‌های تازه نیز گلوتاتیون نسبتا بالایی دارند. مکمل های غذایی گلوتاتیون و محصولات مراقبت شخصی به طور گسترده ای در فروشگاه های اینترنتی و همچنین در بسیاری از فروشگاه های مواد غذایی، داروخانه ها و مغازه های مختص مکمل ها موجود هستند.

اگرچه گلوتاتیون نقش مهمی را در بدن ایفا می کند، اما تصور بر این است که مزایا و منفعت های این ماده در درجه ی اول به علت وجود سیستئین است که آن را تشکیل می دهد. سایر مکمل ها، مانند ان استیل سیستئین نیز ممکن است سیستئین مورد نیاز برای افزایش سطح گلوتاتیون موجود در بدن را با هزینه ی کمتری تامین کنند.

طبق این تحقیقات محدود، افزایش تولید گلوتاتیون در بدن – از طریق دریافت مستقیم آن توسط مواد غذایی یا مکمل ها، یا با استفاده از مکمل هایی مانند ان استیل سیستئین – می تواند به بهبود برخی مشکلات و بیماری ها کمک نماید.

خلاصه مطالب فوق

گلوتاتیون در بسیاری از مواد غذایی به ویژه میوه، سبزی و گوشت ها یافت می شود. مکمل گلوتاتیون را می توان به طرق گوناگون، از جمله خوراکی (قرص یا کپسول)، از طریق سرم، یا حتی درمانهای استنشاقی استفاده نمود. پزشک می تواند در انتخاب مناسب ترین روش به شما کمک کند.

گلوتاتیون نوعی آنتی اکسیدان در بدن است که به متعادلسازی رادیکال های آزاد و سلامت کلی بدن کمک می کند. این ماده در سطح سلولی عمل می کند تا از التهاب و سایر آسیب های سلولی که سب بروز بیماری های مختلف می شوند، جلوگیری کند.

گلوتاتیون در مواد غذایی خاصی یافت می شود، اما می توان مکمل آن را نیز مصرف کرد.

قبل از مصرف هرگونه مکمل غذایی جدید با پزشک یا فرد ارائه دهنده ی خدمات درمانی مشورت نمایید.

کلید واژه : گلوتاتیون چیست ؟ خواص گلوتاتیون عوارض گلوتاتیون

جوراب‌های طبی به علت داشتن ویژگی‌های درمانی و پیشگیری منحصر به فرد در زمینه کنترل و درمان عوارض بیماری‌هایی همچون واریس ، دیابت و انواع آمبولی پا، یکی از توصیه‌های همیشگی پزشکان و جراحان به بیماران هستند. ممکن است برای شما هم این سوال مطرح شده باشد که مزایا و کارکرد جوراب های طبی دقیقا به چه صورت است؟

پوشیدن جوراب طبی برای چه کسانی مفید است؟

پای همه افراد می‌تواند با پوشیدن جوراب طبی احساس بهتری داشته باشد، به‌ویژه کسانی که زمان زیادی را بی‌تحرک می‌نشینند یا می‌ایستند. جوراب‌های طبی برای کسانی که مشکلات زیر را با پاهای خود دارند، بسیار مفید است: خستگی، درد، سنگینی در پا، نارسایی وریدی، التهاب لنف ادم ، تورم پا، عروق واریسی ، دیابت 

توصیه می‌شود که پیش از پوشیدن جورابی با فشار 20 میلیمتر جیوه یا بیشتر، با پزشکتان مشورت کنید. اگر مشکلات گردش خون شریانی در پاهایتان دارید نیز لطفا پیش از پوشیدن هر گونه جوراب طبی، با پزشک مشورت کنید.

جوراب انتخابی، چه میزان فشار باید وارد کند؟

جوراب‌های طبی در دو نوع عرضه می‌شوند: فشار کم و فشار زیاد

جوراب‌های طبی، در مچ پا حداکثر فشار را وارد می‌کنند و هرچه بالاتر می‌رود، این فشار کمتر می‌شود، و به‌این ترتیب گردش خون شما را بهبود می‌بخشند. اگر با پزشکتان مشورت نکرده‌اید، توصیه می‌کنیم با جوراب‌های فشار کم، شروع کنید.

• فشار کم: این جوراب‌های طبی برای مسافرت‌های هوایی، شغل‌هایی با زمان نشستن یا ایستادن طولانی مدت، پاهای متورم، عروق واریس در دوران بارداری و … توصیه می‌شوند. اکثر جوراب‌های طبی برای ورزش نیز، از همین گروه هستند.
• فشار زیاد: این جوراب‌های طبی باید فقط با تجویز پزشک یا پرستار، استفاده شوند. در صورت هر گونه تردید، با پزشک خود مشورت کنید؛ او شما را معاینه کرده و توصیه‌های لازم را ارائه می‌نماید.

فشار گرادیانی چیست؟

فشار گرادیانی، فشاری را به پا وارد می‌کند که بیشترین مقدار آن در مچ پا است. مقدار فشار، به تدریج به سمت بالای پا، کم می‌شود. این فشار برحسب میلیمترجیوه بیان می‌شود.

فشاردرمانی چیست؟

فشاردرمانی به مزایای استفاده از جوراب‌ها یا پانسمان‌های خاص در مدیریت بیماری نارسایی مزمن وریدیو التهاب لنف، اطلاق می‌شود. کسانی که از بیماری مزمن وریدی (که معمولا نارسایی وریدی خوانده می‌شود) رنج می‌برند، از خستگی، سنگینی و درد پاهای خود شکایت دارند.

فشار گرادیانی، فشاری را به پا وارد می‌کند که بیشترین مقدار آن در مچ پا است. مقدار فشار، به‌تدریج به سمت بالای پا، کم می‌شود. در حالی‌که مکانیسم عمل دقیق فشار، هنوز مشخص نیست، تصور می‌شود این فشار دو مزیت عمده برای افراد مبتلا به نارسایی مزمن وریدی خواهد داشت.

شاید مهم‌ترین اثر، آن است که این فشردگی، فشار درون بافت‌های زیر پوست (زیرجلدی) را افزایش می‌دهد و به ‌این ترتیب، به بازگشت مایع اضافی (تورم)به مویرگ‌ها (کوچک‌ترین و باریک‌ترین عروق خونی) کمک می‌کند و به پیش‌گیری از تراوش بیش ‌از حد مایع به بیرون از این رگ‌های کوچک، کمک می‌کند.

دوم، این فشار، توانایی اتساع و پرشدن بیش ‌از حد عروق سطحی پا را کاهش می‌دهد. این امر، به‌نوبه خود به پیشگیری از جریان روبه‌عقب خون در این رگ‌ها که موجب لخته خونی می‌شود، کمک می‌نماید. لخته خون در پا موجب شکایات معمول از پاها، تورم، و تغییرات پوستی معمول در افرادی با مشکلات عروقی می‌شود.

آیا ممکن است شخصی به دلایلی نباید این جوراب‌ها را بپوشد؟

محدودیت‌های استفاده (شرایط پزشکی که درآن ایجاد فشار، توصیه نمی‌شود):

• ایسکمی (به‌عنوان مثال، بیماری‌های عروقی پیشرفته) پاها
• نارسایی کنترل نشده احتقانی قلب
• فلبیت سپتیک درمان نشده پا

پوشیدن جوراب طبی در موارد زیر نیز باید با احتیاط صورت گیرد:

• عفونت‌های پوستی
• درماتیت خفیف
• ناسازگاری با پارچه جوراب‌ها
• حساسیت اندام‌های تحتانی بدن
• بی‌حرکتی (خوابیده در بستر)

لطفا پیش از پوشیدن جوراب‌هایی با فشار 20 میلیمتر جیوه یا بیشتر، با پزشک خود مشورت کنید.

چرا پوشیدن جوراب‌های کشسان این‌قدر دشوار است؟

پزشک شما ممکن است بگوید که “اگر پوشیدن این جوراب‌ها دشوار نباشد، نمی‌توانند فشار مورد نیاز را ایجاد کنند.” این احتمالا پاسخ مورد نظر شما نیست. به این دلیل که جوراب‌های طبی، بیشترین فشار را درناحیه مچ پا وارد می‌کنند، تحقق این امر مستلزم آن است که بزرگ‌ترین قسمت پا یعنی محیط بالای پا، اطراف پاشنه از کوچک‌ترین و تنگ‌ترین قسمت جوراب یعنی قسمت مچ جوراب عبور کند. با فناوری‌های جدید بافت پارچه و نخ‌های جدید، جوراب‌هایی تولید می‌شود که پوشیدنشان ساده‌تر از جوراب‌های قدیمی است. هرچند، برای کسانی که قدرت دست و بازوی خود را از دست داده‌اند یا مشکلات حرکتی دارند، جوراب‌هایی وجود دارند که کار را ساده‌تر می‌سازند.

چه زمانی جوراب تا زانو توصیه می‌شود؟

جوراب طبی تا زانو، به‌طورکلی برای پیشگیری یا مدیریت علائم نارسایی مزمن وریدی یا دیگر علل تورم ساق پا و تغییرات پوستی، توصیه می‌شود. زمانی‌که تورم یا واریس در بخش بالای زانو وجود دارد، پوشش بالای زانو یا جوراب شلواری می‌تواند انتخاب موثرتری باشد. لطفا با پزشک خود در ابن مورد مشورت کنید.

آیا این فشار، اثر افزوده یا لایه‌ای دارد؟ می‌توان به‌جای پوشیدن جورابی با فشار بیشتر، جوراب‌های طبی را روی‌هم پوشید؟

بله، جوراب‌های طبی اثر افزوده دارند. به‌عنوان مثال، برخی پزشکان، بیماران خود را به پوشیدن یک جوراب شلواری طبی و روی آن یک جوراب تا زانو، توصیه می‌کنند. لطفا با پزشک خود مشورت کنید.

چرا جوراب‌های طبی پس از ایجاد لخته خون (DVT) در پا توصیه می‌شوند؟

جوراب‌های طبی تا زانو، اغلب برای بیمارانی تجویز می‌شود که ترومبوز (DVT) عروقی عمیق پایدار یا لخته خون در پا دارند. این جوراب‌ها در این موارد مفید هستند:

• کنترل تورم در پا که با DVT به‌وجود می‌آید.
• برای کمک به پیشگیری از ایجاد سندروم پُست ترومبوتیک که ممکن است چندماه پس از DVT به‌وجود آید.

تفاوت بین جوراب ضد آمبولی و یک جوراب طبی چیست؟

جوراب آنتی آمبولی به‌طور خاص برای بیماران بستری شده برای کمک به پیشگیری از جمع‌شدن خون در عروق پا طراحی شده‌اند. جمع‌شدن خون در رگ‌های پا می‌تواند موجب لخته شدن خون در رگ‌ها شود.

بیشتر بخوانید > جوراب ضد آمبولی چیست ؟

جوراب‌های ضدآمبولی معمولا برای استفاده کوتاه‌مدت طی دوران بستری بیمار، هستند. این جوراب‌ها فشار گرادیانی وارد می‌کنند و بسته به کارخانه سازنده، فشار وارد به مچ پا 13-18 میلیمتر جیوه است. این جوراب‌ها معمولا به‌رنگ سفید موجود هستند.

پس از ترخیص از بیمارستان یا گذراندن دوران نقاهت، اگر به پوشیدن جوراب‌های طبی نیازی باشد، پزشک، شما را برای جورابی با سطح مناسب فشار، راهنمایی می‌کند. شرکت‌های سازنده، جوراب‌هایی با فشار 15-20 میلیمتر جیوه، 20-30 میلیمتر جیوه و 30-40 میلیمتر جیوه تولید می‌کنند که برای استفاده درازمدت و راحتی بیمار، مناسب است.

تفاوت جوراب واریس و آمبولی

آیا فشار یکنواخت، موثر است؟

بله. فشار یکنواخت در درمان ورم، از لحاظ بالینی موثر است. هرچند، تحقیقات نشان داده است که فشار گرادیانی در پاها، بیش از فشار یکنواخت در بهبود برگشت عروق موثر است.

چرا جوراب‌های طبی باید فشار گرادیانی به پاها وارد کنند؟

فشار گرادیانی اهمیت ویژه‌ای برای پاها دارد. وقتی بی‌حرکت می‌ایستیم، نیروی جاذبه فشار درون عروق پاها را افزایش می‌دهد، که بیشترین مقدار آن در مچ پا است و به سوی قسمت‌های بالاتر بدن، به‌تدریج کم می‌شود. این فشار، به فاصله عمودی ستون خونی از قلب به پا بستگی دارد. تقریبا 86 میلیمتر جیوه فشار، درون رگ‌های مچ پای فرد بزرگسالی با قد 170 سانتیمتر در حالت ایستاده ساکن، وجود دارد. در رگ بزرگ سیاهرگ (vena cava)، درست قبل از اینکه به قلب برسد، فشار عروقی، 2 میلیمتر جیوه است. جوراب‌های طبی با بیشترین فشار در مچ پا طراحی شده‌اند که به سمت بالای پا برای غلبه بر اثرات فشار عروقی بیشتر، این فشار، کاهش می‌یابد.

آیا پای سالم هم به جوراب طبی نیاز دارد؟

فقط پایی با علائم بیماری به جوراب طبی نیاز دارد. برخی افراد ترجیح می‌دهند جوراب طبی را فقط برای پایی که بیمار است بپوشند. برخی دیگر ممکن است از همان کارخانه سازنده، جورابی با فشار کمتر برای پای سالم تهیه کنند. به‌عنوان مثال، پزشک شما ممکن است جورابی با فشار 30-40 میلیمتر جیوه برای نارسایی مزمن عروق یک پا، توصیه کرده باشد. شما می‌توانید جورابی با فشار 15-20 میلیمتر جیوه برای پای دیگر بپوشید. همیشه با مشورت با پزشک خود، اطمینان حاصل کنید که مشکل فقط در یک پا وجود دارد.

بهترین زمان در روز برای اندازه‌گیری جوراب‌های واریس چه زمانی است؟

بهترین زمان، ساعات اولیه روز، پیش از آن است که پاها متورم شوند. اندازه‌گیری در ساعات دیرتر، زمانی‌ که پاها متورم شده‌اند ممکن است به انتخاب جورابی با اندازه بسیار بزرگ بینجامد. بسیاری از کلینیک‌ها که نمی‌توانند بیماران را در ساعات اولیه روز ویزیت کنند، قبل از اندازه‌گیری، برای کاهش هرگونه تورم، پاها را مدتی بالا می‌گذارند، پانسمان می‌کنند یا پمپ می‌کنند.

خرید جوراب واریس

احتمال این وجود دارد که شما یک یا دو مشکل پوستی داشته باشید ،  به عنوان مثال لک های روی گونه ها باشد یا رگ های واریسی پشت ساق پا. اما شما مجبور نیستید این مشکلات را تحمل کنید. در این مقاله مشاوره تخصصی در مورد چگونگی کنترل این موارد و سایر بیماری های پوستی آورده شده است.

اکثر خانم ها می خواهند پوست زیبایی داشته باشند، اما زمانیکه با آکنه، واریس، لک های پیری، خال و … مواجه می شوند، کار سختی را پیش رو دارند. با این وجود داشتن پوستی سالم و درخشان رویایی و دست نیافتنی نیست.

در این مقاله از متخصصین پوست و مو راجع به 10 مورد از شایع ترین مشکلات پوستی که زنان با آن مواجه هستند اطلاعاتی کسب میکنید.  

با عواملی که باعث ایجاد مشکلات پوستی میشوند را آشنا میشوید و بهترین راه های درمان را توسط متخصص برای رفع این مشکلات انجام دهید.

1. آکنه

وجود آکنه یک مشکل رایج است که حدود 20% افراد را تحت تاثیر قرار میدهد و در همه جا ظاهر میشوند

آکنه ی بزرگسالان در صورت، کمر و سایر نقاط حساس بدن توسط چندین عامل ایجاد میشود:

• باکتری هایی به نام p.acnes که باعث قرمزی والتهاب میشوند
• سلولهای پوستی چسبنده که منافذ پوست را مسدود میکند
• تولید بیش از حد چربی پوست
• وجود بیش از حد هورمون آندروژن در بدن
• بیش از حد با تلفن صحبت کردن و فشار دادن گوشی تلفن به چانه و یا پوشیدن لباسهای تنگ

راه حل درمان آکنه:

• صبحها صورت را با صورت شوری که حاوی اسید سالیسیلیک است و برای از بین بردن منافذ بکار میرود بشورید و بعد از آن از محلول بنزویئل پراکسید (محلولهای بدون نسخه ی 2.5% – 10% ) برای مبارزه با باکتری ها استفاده کنید. اگر آکنه های متوسط تا شدید یا مقاوم دارید، از آنتی بیوتیک موضعی (یا در بعضی موارد خوراکی) استفاده کنید.
• شبها، اگر پوستتان خیلی خشک باشد از همان شوینده ی صورت اسید سالیسیلیک یا یک پاک کننده ملایم استفاده کنید. در ادامه به اندازه ی یک نخود از رتینوئید مانند تازاروتین و دیفرین که برای لایه برداری سلولهای مرده پوست و جلوگیری از مسدود شدن منافذ پوست است استفاده کنید.

برای آکنه های خفیف تا متوسط روش جدید و با صرفه تری در دسترس وجود دارد: ژل اپیدوی، که دو داروی تجویز شده ی (بنزویئل پراکسید و آداپالن، نسخه ی عمومی دیفرین) را با هم ترکیب میکنند و فقط باید روزی یک بار مصرف شود. همچنین داروهای ضد بارداری خوراکی و داروهای تجویز شده ی ضد آندوژن مانند اسپیرو نولاکتون (آلداکتون)، میتواند به کنترل آکنه های هورمونی کمک کند.

در مورد آکنه بدن چه میدانید؟ این نوع آکنه نیز توسط همان باکتری های آکنه صورت ایجاد میشود اما میتواند در اثر ورزش و تعریق تشدید شود. برای جلوگیری از بروز آکنه روزانه از شوینده بدن حاوی بنزوئیل پراکسید یا سالسیلیک اسید همراه برس یا لیف برای لایه برداری سلولهای مرده ی پوست استفاده کنید.

لک های پیری یا کبدی

چگونه این لک ها ایجاد میشوند: لک های قهوه ای تخت آزار دهنده هیچ ارتباطی با افزایش سن و کبد ندارند. آنها را میتوان لک های ناشی از در معرض نور خورشید بودن نام نهاد که در اثر آسیب اشعه ماورا بنفش ایجاد میشوند. “ملانوسیت ها سلولهای تولید کننده ملانین که به پوست رنگ میدهند با گذشت زمان آسیب میبینند و رنگدانه بیشتر و ناهموار تولید میکنند”.نتیجه آن که قسمت هایی از بدن که در معرض آفتاب قرار دارند دچار لک میشوند.

راه حل درمان: با یک تیر دو نشان بزنید. یک محصول برای روشن شدن پوست و همچنین برای لایه برداری که به جذب مواد بر روی پوست کمک میکند را امتحان کنید. هیدروکینون مانند Tri-luma یک کرم سفید کننده موضعی است که تولید ملانین را مهار میکند، بنابراین باعث میشود لک ها کمرنگ شوند. ” پوست میتواند به هیدروکیون عادت کند”. بیماران میتوانند درمان را با یک تا دو پماد Tri-luma شروع میکنند و سپس از Retin-A استفاده کنند. رتینوئیدها مانند Retin-A با سرعت بخشیدن به گردش سلول به عنوان یک لایه بردار عمل میکنند.

از دیگر گزینه های خوب برای کمرنگ کردن لک ها میتوان به لایه بردارهای شیمیایی و میکرودرم ابریژن اشاره کرد که از دانه های ریز و زبر تشکیل شده اند.

برای لک های سمج و تیره روش های درمانی لیزر با شدت نور پالس (IPL) را برای روشن شدن آنها امتحان کنید. شما به سه الی چهار جلسه لیزر با متخصص پوست با تجربه نیاز خواهید داشت. بعد از درمان ها حتما از کرم ضد آفتاب استفاده کنید این بهترین راه برای جلوگیری از لک ها است.

جای زخم

چگونه جای زخم ایجاد میشود: میتوانید جای زخم های ناشی از یک حادثه ی دوچرخه سواری در دوران کودکی را بر روی زانوهایتان ببینید. جای زخم ها نتیجه ی آسیب به کلاژن و الاستین پوست است. این آسیب ها میتوانند ناشی از جراحی، آسیب دیدگی و حتی آکنه های شدید باشند.

راه حل درمان جای زخم: اگر جای زخمها قدیمی است باید آنها را بپذیرید و با آنها زندگی کنید. شما میتوانید جای زخمهایی که کمتر از یک سال از آنها گذشته است را درمان کنید.

جای زخمهایی که نازک، صاف و سفید هستند بعضی اوقات با لیزر فراکسل که سوراخهای کوچکی در پوست ایجاد میکند قابل درمان است. زمانی که زخم خوب شود پوست به هم میچسبد وسفت تر میشود. تزریق استروئید میتواند جای زخمهای نازک و کلوییدهایی که برجسته، ناهموار و گوشتی هستند را بهبود بخشد. برای برداشتن جای زخم های بزرگتر ممکن است از عمل جراحی استفاده شود. برای جای زخم های قرمز میتوان از لیزر ضایعات عروقی که رگهای خونی را هدف قرار میدهد و باعث کاهش و کمرنگ شدن آنها میشود استفاده کرد.

با جاهای گود و فرو رفته که بر اثر آکنه های شدید ایجاده اند چه کار میتوان کرد؟ از لیزرهای Fraxel و مواد حجم دهنده و پر کننده قابل تزریق مانند ژل رستیلن که تولید کلاژن را برای کمک به پر کردن مناطق فرو رفته تحریک میکند استفاده کرد. در برخی موارد میتوان آنها را با جراحی پلاستیک از بین برد.

خال و یا ماه گرفتگی مادرزادی

خال و یا ماه گرفتگی مادرزادی چگونه ایجاد میشود: خال و یا ماه گرفتگی رشد بیش از حد سلولهای رنگدانه ای هست، با این وجود بعضی از آنها با گذشت زمان کمرنگ شده و از بین میروند. بیشتر آنها بی خطر هستند و نیازی به درمان ندارند اما ممکن است بخواهید آنها را از بین ببرید. اگر خال یا ماه گرفتگی شما قهوه ای تیره است باید توسط یک متخصص پوست ارزیابی شود. این خالها میتوانند تبدیل به ملانوم نوعی سرطان پوست خطرناک و کشنده شوند.

راه حل های درمان: انواع لیزرها میتوانند رنگدانه ها را مورد هدف قرارداده و از بین ببرند. لیزر ضایعات عروقی مانند V-Beam میتواند شما را از شر لک ها و خال های شرابی و بنفش خلاص کند.

یک جراح پلاستیک با استفاده از بی حسی موضعی میتواند این خالها را جراحی کرده و از بین ببرد. هنگام جراحی کردن این خالها خطر ایجاد زخم نیز وجود دارد.

آیا دنبال یک راه حل موثر هستید؟ میتوانید از کرمهایی با پوشانندگی بالا مانند کرم آرایشی Corrective Dermablend که دارای فرمولاسیون ضد آب است استفاده کنید.

رگهای عنکبوتی و واریسی

رگ های عنکبوتی و واریسی چگونه ایجاد میشوند: وریدها دریچه هایی دارند که از برگشت جریان خون به عقب جلوگیری میکنند. زمانی که این دریچه ها ضعیف میشوند به خون اجازه میدهند که به عقب برگردند و این عمل سبب برجستگی رگها میشود. رگهای واریسی اغلب آبی رنگ هستند و به نظر میرسد آنها پیچ خورده و در سطح پوست جلو آمده و برجسته شده باشند. رگهای عنکبوتی شکل اغلب قرمز یا آبی رنگ هستند. آنها بیشتر شبیه به شاخه های ریز و کوچک در زیر پوست قرار دارند. هم رگ های واریسی و هم عنکبوتی بیشتر تمایل دارند که در پاها جمع شوند. گاهی اوقات رگ های عنکبوتی در صورت نیز ظاهر میشوند. “این عوامل میتواند ناشی از ارثی بودن، در معرض آفتاب بودن، تغییرات هورمونی در زمان بارداری یا روزاسه بزرگسالان باشد.”

راه حل درمان: دستگاه لیزر میتواند رگ های عنکبوتی صورت را از بین ببرد. درمان با دستگاه لیزر نیاز به حدود سه بار مراجعه به مطب متخصص پوست به فاصله یک ماه را دارد. بعد از استفاده از این دستگاه پوست تا چند روز قرمز میشود. اسکروتراپی یک استاندارد ویژه برای درمان رگهای واریسی است. پزشک پس از ارزیابی رگ از طریق اولتراسوند ماده ای مانند گلیسرین را به ورید واریسی تزریق میکنند. این عمل باعث میشود که ورید فوراً کوچک شده ودر طی چند هفته کاملاً از بین برود. برای درمان سه نوبت تزریق لازم است. بعد از هر بار درمان مجبور هستید به مدت یک هفته از جوراب واریس استفاده کنید.

آیا در وهله اول راهی برای جلوگیری از بروز واریس وجود دارد؟

سوبل می گوید ” ورزش منظم مانند راه رفتن و یا دویدن قدرت و گردش خون در پا را بهبود می بخشد. همچنین از داشتن اضافه وزن نیز خودداری کنید، هنگام نشستن پاهای خود را روی هم نیندازید و برای مدت طولانی سر پا نایستید.”

لک های سفید

لک­های سفید چگونه ظاهر می­شوند، به خاطر وجود لک­های بی­رنگ روی پاها، بازوها و دستان، خورشید را باید مقصر دانست.

لک­های سفید نتیجه آسیب هایی است که خورشید به سلولهای تولید کننده (ملانوسیت ها) وارد می­کند و آنها را از بین می­برد.

همچنین لک­های سفید ممکن است نشانه یک اختلال پوستی جدی­تری به نام ویتیلیگو (لک و پیس) باشد که توسط لک­های سفید مشخص شده و به آرامی بزرگتر می­شوند. متخصصان معتقدند زمانی که دچار این بیماری می­شوید بدن آنتی­بادی­هایی تولید میکند که به سلولهای رنگدانه ای حمله کرده و آنها را از بین می­برد و باعث تخریب تدریجی رنگ می­شود.

راه حل درمان: برای بررسی لک و پیس­ها بلافاصله بعد از دیدن آنها به متخصص پوست مراجعه کنید تا پوستتان را ارزیابی کند.

به طور واضح هیچ درمانی برای این ­اختلال وجود ندارد، اما ممکن است درمانها بتوانند برخی از رنگدانه­ها را بازیابی کنند.

به عنوان مثال داروی سورالن موضعی یا خوراکی، به نور UV واکنش می­دهد تا پوست را تیره کند.

گزینه دیگر: پماد ضدالتهابی Protopic که از حمله آنتی بادی ها به سلول های رنگدانه جلوگیری می­کند. لازم است روزی دوبار از این پماد استفاده شود.

در حالی که درمان قطعی برای از بین بردن این لک­های سفید وجود ندارد، می­توانید آنها را با کرم­های آرایشی مانند (Derulaben corretive) پنهان کنید تا رنگ پوست یکدست به­نظر برسد.

ترک­های پوستی

ترکهای پوستی چگونه ایجاد می­شوند:افزایش سریع وزن به عنوان مثال، در دوران بارداری یا کاهش وزن، پوست را تا حد ترک خوردن کش می­دهد، دقیقا مانند یک نوار لاستیکی که خاصیت ارتجاعی خود را از دست می­دهد. نتیجه این اتفاق ها شیارهای به رنگ صورتی مایل به قرمز یا بنفش که معمولا در سینه­ها، باسن، شکم و پهلو ایجاد می شوند است.

راه حل درمان: ترک­های پوستی را بهتر است زمانی که تازه و هنوز قرمز هستند، درمان کنید استفاده از مرطوب کننده ها باعث انعطاف پذیری بیشتر پوست میشود و به کاهش ترکهای پوستی کمک میکند. کرم رتینوئید مانند Retin-A نیز میتواند موثر باشد.

Retin-A به سرعت گردش سلول کمک می­کند و کلاژن را تحریک کرده و آسیب ها را ترمیم می کند.

راه حل گرانتر دیگر: لیرز درمانی Frexel، که باعث ایجاد نقاط ریزی بر روی مناطق آسیب دیده می شود که به تولید کلاژن کمک می کند و همچنین الاستین پوست را تحریک می کند تا باعث پر شدن ترک های پوستی شود.

• آکنه روزاسه

چگونه روزاسه اتفاق می افتد: علت این بیماری آزر دهنده پوستی مشخص نیست اما می تواند به دلایل مختلفی بروز پیدا کند. برافروختگی صورت از جمله قرمزی در گونه ها و بینی، برجستگی های شبیه آکنه، رگ های خونی کوچک و گشاد شده در نزدیکی سطح پوست و تورم و برجستگی در امتداد بینی و چشم می تواند از نشانه های بیماری روزاسه باشد.

” هیچ درمانی برای بیماری روزاسه وجود ندارد اما می توان آن را کنترل کرد و از تشدید آن جلوگیری کرد”.

راه حل درمان: از مواد پاک کننده و مرطوب کننده با خاصیت ضد التهابی مانند Aveeno Ultra Calming و لوشن Eucerin Redness Relief Daily  برای رفع قرمزی استفاده کنید.  این موضوع بهانه ای است برای نوشیدن قهوه.  کافئین موجود در قهوه به بسته شدن رگ های خونی گشاد شده کمک می کند. از محرک های بیماری روزاسه از جمله قرار گرفتن در معرض خورشید خودداری نمایید و همیشه از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید، از قرار گرفتن درآب و هوای خیلی سرد و گرم دوری کنید، غذاهای پر ادویه و نوشیدنی های الکلی استفاده نکنید .

” برای زمان هایی که روزاسه متوسط تا شدید است از درمان های موضعی روزانه مانند میکروب کش Finacia و یا آنتی بیوتیک Metrogel را امتحان کنید تا التهاب و برجستگی های جوش مانند را کاهش دهید”.

باومن می گوید ” لیزر درمانی های IPL به نسبت شدت بیماری می تواند رگ های خونی قابل مشاهده و قرمزی صورت را در یک تا پنج جلسه کاهش دهد.

• برگشت مو در پوست

چگونه موهای زیر پوستی ایجاد می شوند: دلیل عمده این اتفاق اصلاح و اپیلاسیون است. اصلاح کردن موها باعث می شود نوک مو تیز شود. باومن می گوید ” زمانی که موی اصلاح شده شروع به رشد می کند، پوست اطراف فولیکول را سوراخ می کند. در موارد دیگر، مو به جای اینکه از بین برود فر می شود و دوباره داخل پوست رشد می کند. همانند آکنه، باکتری ها نیز می توانند آن را آلوده کرده و باعث درد، قرمزی و چرک شوند.

راه حل درمان: موچین خود را زمین بگذارید و از آن استفاده نکنید. ” قرار نیست که اطراف مو را حفاری کنید فقط لایه اولیه پوست را از بین ببرید تا موهای محبوس شده آزاد شود. نحوه کار این عمل:

• ابتدا یک لیف را در آب داغ خیس کنید و بعد آن را بچلانید و این کمپرس گرم را بر روی محل مورد نظر بمالید. این کار باعث نرم شدن پوست می شود تا مو بتواند به راحتی از داخل پوست خارج شود.
• اگر این روش جواب نداد هنگام دوش گرفتن محل مورد نظر را به آرامی با یک لیف نرم لایه برداری کنید و یا از یک لایه بردار شیمیایی مانند آلفاهیدروکسی اسید یا سالسیلیک اسید استفاده کنید.
• اگر ناحیه مورد نظر ملتهب و چرکی است، بنزوئیل پر اکسید را به پارچه نرمی آغشته کنید و به آن بمالید تا باکتری ها از بین بروند دقیقا مانند زمانی که جوش را در می آورید.

از اصلاح موهای زائد از طریق تیغ دست بردارید و از دستگاههای لیزر موهای زائد استفاده کنید. دستگاه لیزر الکساندرایت در طی دو تا سه جلسه موهای زائد را از بین می برد و به احتمال زیاد  رشد موها را کاهش می دهد. با این وجود همه ی افراد نمی توانند از لیزر موهای زائد استفاده کنند، بنابراین قبل از انجام این کار با پزشک واجد شرایط مشورت کنید.

خال

خال ها چگونه ایجاد می شوند: خال ها به جای گسترش در پوست در یک دسته یا گروه ایجاد می شوند. آن ها بیشتر در کسانی که پوست روشن دارند نمایان می شوند. اگرچه بیشتر خال ها خطرناک نیستند اما برخی از آن ها می توانند به ملانوم که سرطان پوست کشنده است تبدیل شوند.

اگر خال نامتقارن، دارای مرز ناهموار، پوسته پوسته، دو رنگ ( برنزه و سیاه )، بزرگتر از اندازه پاک کن و یا اندازه، شکل یا رنگ آن تغییر کرده باشد سریعا با پزشک متخصص پوست مشورت کنید.

را حل درمان: همه خال ها پیش ساز سرطان پوست نیستند و ممکن است نیازی به برداشتن آن ها نباشد. خال ها را سالی یکبار توسط متخصص پوست چک کنید. ( اگر سابقه شخصی و یا خانوادگی سرطان پوست دارید سالی دو بار مراجعه کنید.) اما اگر شاهد آن بودید که خال ناگهان رشد می کند،تغییر رنگ می دهد و یا خونریزی می کند بلافاصله پزشک را ملاقات کنید. این تغییرات می تواند نشانه های ملانوما باشند.در صورت مشکوک بودن به سرطان پوست ممکن است متخصص پوست خال را تراشیده و یا برش دهد و با استفاده از داروی بی حسی موضعی نمونه بافتی از آن را به دست بیاورد. نمونه برداری از خال ها به تعیین سرطانی یا بی خطر بودن آن ها کمک می کند.

زخم وریدی (Venous Ulcer) یک زخم کم‌عمق است که هنگامی که رگ‌های پا نتوانند خون را به طور طبیعی به قلب بازگردانند – به این حالت نارسایی وریدی نیز گفته می‌شود – چنین زخم‌هایی در پایین ساق پا ایجاد می‌شوند. به این زخم‌ها، زخم‌های واریسی یا زخم‌های استازیس پا نیز گفته می‌شود.

علایم این زخم‌ها چگونه است؟

اولین نشانه و علامت یک زخم وریدی این است که ناحیه‌ای از پوست تیره، قرمز یا بنفش شده و امکان دارد ضخامت بیشتری پیدا کند، یا خشک شود و خارش داشته باشد. درصورتی که این زخم‌ها درمان نشوند، ممکن است زخم یا جراحت باز تشکیل شود. این جراحت ممکن است دردناک باشد.

مطالعه بیشتر > واریس چیست

از نخستین علایمی که نشان‌دهنده‌ی تشکیل زخم وریدی است می‌توان به احساس درد مبهم، یا درد در پاها، تورم همراه با برجستگی ناحیه موردنظر، تغییرات اگزمائی پوست اطراف آن و رگهای واریسی اشاره کرد.

علل ایجاد زخم‌های وریدی

شیوع کلی زخم‌های وریدی در امریکا حدود 1% است. زخم‌های وریدی بیشتر در زنان و افراد مسن‌تر رایج‌اند. ریسک فاکتورها و عوامل خطرزای ایجاد چنین زخم‌هایی عبارتند از افزایش سن، چاقی، آسیب‌های قبلی پا، ترومبوز ورید عمقی و وجود رگهای ملتهب.

خطر تشکیل زخم‌های وریدی با وجود اختلالات لخته‌شدن خون، حاملگی، چاقی، سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به واریس و رگ‌های واریسی، سیگارکشیدن، مصرف بیش از حد الکل، تغذیه‌ی نامناسب و بی‌تحرکی یا ایستادن طولانی‌مدت افزایش می‌یابد. علاوه بر این، ممکن است افزایش خطر تشکیل زخم‌های وریدی در اثر انجام عمل‌های جراحی رخ دهد. یکی دیگر از دلایل احتمالی این است که عضله‌ی ساق پا نتواند خون را پمپاژ کند، چرا که این عضله نقش مهمی را در گردش خون و انتقال خون از نیمه‌ی پایین بدن به قلب ایفا می‌کند.

درمان زخم‌های وریدی

درمان یک زخم وریدی نیازمند استفاده از روشهای متعددی برای بهبود گردش خون است. درمانهای ابتدایی در وهله‌ی اول می‌توانند شامل فشاردرمانی و قراردادن پاها در ارتفاع بالا باشند.

فشاردرمانی (فشرده‌سازی) یکی از استانداردهای لازم برای درمان زخم‌های وریدی است . زخم‌های وریدی بهتر به فشاردرمانی پاسخ می‌دهند و بدین ترتیب، سریعتر بهبود می‌یابند. این امر می‌تواند به این دلیل باشد که فشرده‌سازی و فشاردرمانی سبب کاهش تورم می‌شود، رفلاکس وریدی را کاهش داده و درد را تسکین می‌بخشد. طبق یکی از پژوهش‌های ژورنال پزشکی آمریکا، میزان موفقیت این روش درمانی طی 24 هفته حدود 30 الی 60 درصد، و پس از یک سال حدود 70 تا 85 درصد گزارش شده است.

بیشتر بدانید > جوراب واریس چیست

پس از برطرف‌شدن زخم وریدی، تداوم مادام‌العمر روش درمانی فشرده‌سازی می‌تواند به کاهش ریسک عود بیماری و زخم کمک نماید. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد فعالیت زیاد نیز می‌تواند به جلوگیری از تشکیل زخم‌های وریدی کمک نماید؛ به ویژه هنگامی که در کنار فشرده‌سازی صورت گیرد.

در نتیجه، فعالیت زیاد می‌تواند از تشکیل زخم وریدی جلوگیری کند، اما اگر زخم تشکیل شده باشد دیگر باید به دنبال درمان دارویی آن رفت. گاهی در فرآیند درمان از آسپرین استفاده می‌شود. اما طبق شواهدی که در یکی از پژوهش‌ها نشان داده شد، اثر آن ضعیف است. یکی دیگر از گزینه‌های دارویی می‌تواند Trental (پنتوکسی‌فیلین) باشد که معمولا توصیه می‌شود روزی سه مرتبه از دوز 400 میلی‌گرمی آن استفاده شود. این دارو که مهارکننده‌ی تجمع پلاکت خون است، سبب کاهش ویسکوزیته‌ی خون می‌شود که این امر به نوبه‌ی خود ریزجریان‌های گردش خون را افزایش می‌دهد. ثابت شده است که این نوع درمان در کنار فشاردرمانی روشی موثر برای از بین رفتن زخم‌های وریدی محسوب می‌شود.

با این حال، اگر زخم‌های وریدی عفونی شده باشند یا بیش از شش ماه از تشکیل آنها گذشته باشد، بایستی درمان‌های تهاجمی‌تری مانند برداشتن بافت و بار باکتریایی از طریق دبریدمان (debridement)، انجام عمل جراحی برای کاهش رفلاکس وریدی و جلوگیری از عود زخم و پیوند پوست را انجام داد.

کلید واژه : زخم شریانی ، عکس زخم پا ، مراحل التیام زخم ، زخم ساق پا ، تفاوت زخم شریانی و وریدی ، درمان زخمهای واریسی ، درمان زخم پا ، زخم پا تصادف