لباس مناسب در کاهش خطرات مربوط به مراقبت های نادرست پس از جراحی ضروری است و می تواند به بهبودی مناسب بیماران کمک کند. فرد ملزم به پوشیدن لباس هایی است که به طور ویژه برای بهبود نتایج جراحی پلاستیک و تسهیل بهبودی طراحی شده است.

لباس های فشرده سازی شبیه لباس های ورزشی فشرده یا کمربند هستند اما نمی توانند هدف لباس های پس از عمل را برآورده کنند..

مزایای پوشیدن گن بعد از جراحی چیست؟

پوشیدن لباس مناسب بعد از عمل برای حفظ عملکرد بهینه بدن ضروری است. و اگر آن را همانطور که توصیه می شود بپوشید، از بودن در آن لذت خواهید برد و نتایج بهبودی خود را بهبود می بخشید.

راحتی بیشتر

جراحی پلاستیک نباید مانع حرکت شما شود. با این حال، خطر کشیدگی خطوط برش و بافت های آسیب دیده وجود دارد.

گن مناسب پس از جراحی، راحتی کاملی را برای شما تضمین می کند، که نشان می دهد که چرا باید برخی از بیماران آنها را هفته ها پس از دوره بپوشند.

گردش خون بهتر

قابل ذکر است، بافت‌های آسیب‌دیده برای بازیابی خوب و سریع‌تر به منابع کافی از مواد مغذی نیاز دارند. اگر بعد از جراحی گن مناسب بپوشید، اجازه می‌دهید خون به جایی که بیشتر مورد نیاز است جریان یابد و نواحی تحت درمان را تغذیه کنید. لازم نیست نگران خطر لخته شدن خون یا کبودی و تورم زیاد باشید.

کاهش خطر ابتلا به سروما

اگر پس از جراحی، کیسه های زیر پوست فشرده نشوند، می توانند مایعات سروزی اضافی را که باعث ایجاد سروما می شوند جمع آوری کنند. لباس مناسب طوری طراحی شده است که با اعمال فشار ثابت و یکنواخت بر روی بافت ها، چنین جیب هایی را به حداقل برساند یا از بین ببرد.

آیا در تنفس با گن جراحی با مشکل مواجه خواهم شد؟

در حالت ایده‌آل، انتظار نمی‌رود که به‌دلیل پوشیدن گن لیپوماتیک، برای نفس کشیدن دچار مشکل نشوید، مگر اینکه تنفس غیرطبیعی داشته باشید. تنفس شکمی عادتی است که بزرگسالان را به تنفس با شکم عادت می‌دهد و وقتی فشرده می‌شود، ممکن است برای نفس کشیدن دچار مشکل شود.

تنفس طبیعی باید ماهیچه های شکم، دیافراگم و عضلات بین دنده ای را درگیر کند. تنفس آگاهانه می تواند به افراد کمک کند تنفس شکمی را بیاموزند و پوشیدن گن لذت ببرند.

برای چه مدت باید گن بعد از جراحی بپوشم؟

جراحان معمولاً انواع مختلفی از گن ها را برای پوشیدن پس از جراحی پلاستیک تجویز می کنند. و بیمار باید آنها را طبق دستورالعمل بپوشد زیرا هر نوع گن هدف متفاوتی را دنبال می کند. نوع جراحی، نوع بدن شما و سرعت بهبودی شما تعیین می کند که چه مدت به پوشیدن گن نیاز دارید.

به طور کلی، اولین گن برای درمان اسکار باید بین دو تا شش هفته پوشیده شود. بعداً پس از تأیید جراح زیبایی ، به گن با سایز کوچکتر نیاز دارید. به یاد داشته باشید که مسیر بهبودی هر کس متفاوت است، و اشکالی ندارد که کمی بیشتر طول بکشد.

آیا به لباس دیگری بعد از جراحی نیاز دارم؟

بله، شما به لباس راحت دیگری برای پوشیدن بعد از جراحی پلاستیک نیاز خواهید داشت. به عنوان مثال، تاپ دکمه دار، شلوار کمر کش دار و لباس های گشاد.

نحوه انتخاب گن بعد از جراحی مناسب

توصیه می شود قبل از عمل، گن را خریداری کنید تا در اسرع وقت از آن استفاده کنید. پس از عمل، جراح شما می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید چه نوع گنی بپوشید، همچنین میتوانید با کارشناسان ما در مهرین مدیکال تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کنند.

انعطاف پذیری مواد

مواد منعطف نه تنها راحت هستند، بلکه می توانند به شما این امکان را بدهند که بیشتر فعالیت های روزانه خود را انجام دهید و همچنان با جراحی خود به نتایج عالی برسید. لباس باید با بدن شما مطابقت داشته باشد و همزمان حرکات شما را آسان کند.

سطح فشرده سازی

سطح فشرده سازی بین 17 تا 21 میلی متر جیوه برای نتایج مطلوب ایده آل در نظر گرفته می شود. فشار بیش از حد می تواند پوست را منقبض کند، اما مقدار مناسب فشار را به طور مساوی روی بافت ها توزیع می کند.

پارچه

فقط لباس هایی را انتخاب کنید که قابلیت تنفس داشته باشند و از مواد با کیفیت بالا تهیه شده باشند. پارچه مناسب باید حمایت و راحتی نهایی را برای بهبودی روان ارائه دهد.

گن صورت و غبغب

روش‌های جوان‌سازی صورت مانند جراحی زیبایی بینی، لیفت پلک، اینستالیفت و لیفت صورت از حساس‌ترین و ظریف‌ترین جراحی‌ها برای هر بیمار هستند. حمایت از چانه و لباس‌های صورت می‌تواند محافظت و راحتی بیشتری را به همراه داشته باشد و از بهبودی حمایت کند.

فوم لیپو شکم

هنگامی که پس از عمل لیپوساکشن یا عمل لیپوساکشن، از گن مخصوص لیپوساکشن استفاده می‌کنید، معمولاً پوست وسط شکم شما بیش از حد حساس است. یک لیپو فوم شکمی مانع مورد نیاز را ایجاد می کند تا شانس ایجاد فرورفتگی یا علائم دائمی در شکم را کاهش دهد.

گن جراحی بازو

لیفت بازو، براکیوپلاستی و روش های CoolSculpting می توانند سموم و مایعات را در عضلات بازو جمع کنند. فشرده سازی بازو به گردش خون کمک می کند، که باعث می شود پوست به عضله سفت شود.

سوتین های بعد از جراحی

پس از جراحی بازسازی سینه در، سینه شما برای ایجاد کانتور و بهبود طبیعی به ثبات زیادی نیاز دارد. اگر می خواهید بزرگ کردن سینه، کوچک کردن سینه یا لیفت سینه را انجام دهید، سوتین های بعد از جراحی ایده آل هستند.

اندازه گیری سوتین طبی می تواند برای بسیاری از بیماران چالش برانگیز باشد زیرا ممکن است بافت ها کمی متورم شده باشند و حجم مواد کاشته شده یک عامل مهم خواهد بود. بنابراین، حتما با مشورت پزشک جراحتان و کارشناسان مهرین مدیکال گن بعد از جراحی خود را و از قیمت سوتین طبی مطلع شوید انتخاب کنید

گن جراحی لیپوساکشن ، خرید گن بعد از جراحی

داشتن جوش و یا زخم جوش در صورت و یا دیگر نقاط بدن می تواند باعث پایین آمدن اعتماد بنفس فرد شود به همین دلیل این درمان ها میتوانند بسیار مهم باشند.

درمانهای خانگی

سالیسیلیک اسید

سالیسیلیک اسید یک ماده طبیعی است که در محصولات پوستی به کار می‌رود و به پاک کردن  سلول های مرده پوست و یا هر چیزی دیگری که می تواند باعث جوش زدن بشود کمک میکند.

همچنین برای کم کردن قرمزی و تورم که می‌تواند منجر به ماندن جای زخم روی پوست شود بسیار مفید است.

اما مصرف کنندگان با پوست حساس باید به یاد داشته باشند که قبل از استفاده محصولاتی که اسید سالیسیلیک دارند با استفاده مقدار کمی بر قسمتیاز پوست خود آزمایشی انجام دهند و در صورت تحریک یا خشک نشدن پوست می‌توانند محصول را برای تمام صورت استفاده کنند.

رتینوئیدها

رتینوئیدهای موضعی برای درمان جای جوش  و بازسازی سلول‌ها و جلوگیری از التهاب جوش‌ بکار می رود.

همچنین رتینوئیدها به روشن شدن جای جوش‌ها بخصوص در افرادی که رنگ پوست تیره تری دارند کمک می‌کنند. نکته ضروری که می‌بایست در نظر داشت این است که رتینوئیدها پوست را در برابر نور خورشید حساس می‌کنند به همین دلیل هنگام بیرون رفتن از خانه حتماً باید از کرم‌های ضد آفتاب استفاده نمود.

آلفا هیدروکسی اسیدها

این اسید به پاک سازی سلول‌های مرده پوست و جلوگیری از بسته شدن منافذ پوست کمک می‌کند. آلفا هیدروکسی اسیدها، اسیدهای ملایمی هستند که لایه ی بیرونی پوست را می‌خراشند تا پوست تازه و جدید زیر آن نمایان شود. به همین دلیل در بهبود جای زخم موثر می‌باشد.

اسیدلاکتیک

این اسید به عنوان یک لایه بردار برای از بین بردن سلول‌های مرده پوست عمل می‌کند همین طور ممکن است به صاف کردن پوست و بهبود جای جوش کمک کند. اسید لاکتیک به روشن شدن بافت پوست که به دلیل جای زخم تیره شده کمک می‌کند.

محصولات حاوی اسیدلاکتیک ممکن است عوارض نامطلوبی مانند افزایش رنگدانه‌های پوست داشته باشد. به همین دلیل ابتدا می‌بایست محصول را در ناحیه کوچکی از پوست آزماش کرد. همچنین این اسید در سرکه سیب رقیق شده وجود دارد که می‌تواند درمان طبیعی و مقرون به صرفه تری باشد.

درمان‌های طبیعی

بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند از درمان‌های طبیعی برای از بین بردن جای جوش استفاده کنند. اما ممکن است استفاده از آنها باعث تحریک بیشتر و یا مشکلات دیگر پوستی شود.

درمان‌های خانگی که مردم به صورت سنتی برای از بین بردن جای جوش استفاده می‌کنند:

روغن نارگیل

کره‌ی شیا

ژل آلوئه ورا

عسل طبیعی

جوش شیرین

آبلیمو

درمان‌ها پزشکی

بسته به شرایط پوست شما پزشک می‌تواند درمان‌های مختلفی را تجویز کند که عبارت اند از:

لایه بردار شیمیایی

طبق آزمایش‌های انجام شده 70درصد از کسانی که از لایه بردار شیمیایی استفاده می‌کنند، جای زخم‌هایشان بهبود پیدا کرده است.

تزریقات

این روش می‌تواند به بهبود جای جوش‌ها کمک کند. این درمان  شامل چند مرحله تزریق است که توسط پزشک تجویز می‌گردد. این روند می‌بایست جهت بررسی نتایج حتما تحت نظر پزشک انجام گردد.

فیلر پوست

در برخی موارد متخصصان پوست برای از بین بردن جای جوش‌ها استفاده از فیلرها را توصیه می‌کنند. برای این نوع درمان می‌توان از انواع کلاژن‌ها و یا برداشتن چربی از قسمت دیگری از بدن استفاده کرد. همچنین می‌توان از فیلرهای دیگری مانند پلی متیل متاکریلات (PMMA)، اسید هیالورونیک (HA) و پلی -L- لاکتیک اسید (PLLA) استفاده نمود.

 این نوع درمان در اکثر موارد به صورت موقتی است با این حال گزینه های دائمی نیز وجود دارد که می‌توانید از متخصص پوست خود کمک بگیرید.

میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ فرایندی است که در آن سوزن‌های کوچکی را در قسمتی از پوست که جای جوش وجود دارد، قرار می‌دهند تا پوست را برای  ساخت کلاژن بیشتر تحریک کند. این کلاژنها به از بین بردن جای زخم با صاف کردن پوست کمک میکند. در این روش طی آزمایشات انجام شده توسط متخصصین بهبودی 62-31 درصدی حاصل گردیده است. با این حال ممکن است میکرونیدلینگ عوارض جانبی مانند قرمزی،درد و التهاب پوستی ایجاد کند. اما این عوارض با گذر زمان بهبود پیدا می‌کند.

لیز درمانی

این نوع درمان بدون استفاده از مواد شیمیایی و یا لایه بردارها به بازسازی پوست کمک می‌کند. این روش با از بین بردن بالاترین لایه پوست، سبب می‌گردد که پوستی جدید ظاهر گردد. این درمان ممکن است برای همه مناسب نباشد. موثربودن این روش به جای جوش و نوع پوست بستگی دارد.

انواع جای جوش

زخم‌های آتروفیک

این زخم‌ها به صورت فرورفتگی های کوچکی در پوست ظاهر می‌شوند. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که پوست در فرایند بهبود، فیبروبلاست کافی تولید نمی‌کند . فیبروبلاست ها سلولهایی هستند که نقش مهمی در بهبود زخم و ساخت کلاژن دارند.

زخم های هیپرتروفیک

این زخم ها زمانی اتفاق می‌افتند که پوست بیش از اندازه فیبروبلاست تولید می‌کند و باعث برجستگی زخم ها می شود .

زخم های کلوئیدی

این نوع زخم‌ها شبیه زخم های هیپرتروفیک هستند اما بسیار ضخیم تر و تیره تر هستند و می‌توانند قرمز یا قهوه ای باشند و در برخی موارد خارش یا درد ایجاد کند.

جمع بندی

جای جوش می‌تواند به پایین آمدن اعتماد به نفس شخص منجر گردد این رو درمان آن می‌تواند بسیار حائز اهمیت باشد. بسیاری از زخم‌ها با درمان های خانگی بهبود می‌یابند اما زخم‌های ضخیم تر یا بزرگتر نیاز به درمان تخصصی دارند. برای این نوع درمان‌ها نیاز است به پزشک متخصص مراجعه نمایید و از شر جای جوش خلاص شوید.

درماتیت آتوپیک چیست؟

درماتیت آتوپیک (AD) شایع‌ترین نوع اگزما است که بیش از ۹.۶ میلیون کودک و حدود ۱۶.۵ میلیون فرد بزرگسال در ایالات متحده امریکا به آن مبتلا هستند. این نوع اگزما، یک بیماری مزمن است که می‌تواند سالها در زندگی فرد وجود داشته باشد، از بین برود و با انواع دیگر اگزما همپوشانی داشته باشد.

در افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک، به دلایل پیچیده‌ای که علم هنوز به طور کامل آنها را بررسی نکرده است، سیستم ایمنی فرد دچار اختلال و بیش‌فعالی می‌شود. این اختلال سبب آسیب به سد پوستی شده و آن را خشک، مستعد خارش و بثورات جلدی می‌کند که ممکن است در پوست‌های تیره‌تر به رنگهای ارغوانی، قهوه‌ای یا خاکستری و در پوست‌های روشن‌تر، قرمز به نظر برسد.

پژوهش‌ها حاکی از آنند که در برخی افراد مبتلا به اگزما، به ویژه اگزمای درماتیت آتوپیک، در ژن مسئول ایجاد پروتئین فیلاگرین، جهش رخ داده است. فیلاگرین پروتئینی است که به بدن کمک می‌کند تا یک سد محکم و محافظتی سالم را روی لایه‌ی بالایی پوست ایجاد کند. بدون وجود فیلاگرین کافی، سد پوستی قوی ایجاد نمی‌شود، رطوبت از پوست خارج شده و باکتریها، ویروسها و سایر عوامل بیماری‌زا می‌توانند وارد پوست شوند.به همین دلیل است که بسیاری از افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک، پوست بسیار خشک و مستعد عفونت دارند.

چه افرادی و به چه دلیلی به درماتیت آتوپیک مبتلا می‌شوند؟

درماتیت آتوپیک معمولا در دوران کودکی، به ویژه در شش ماه اول زندگی نوزاد ایجاد می‌شود. اگرچه درماتیت آتوپیک، شکل رایج اگزما است، اما شدید و طولانی‌مدت نیز هست. اگر شما یا نوزادتان مبتلا به درماتیت آتوپیک هستید، بهتر است بدانید که این بیماری گاهی اوقات بهبود پیدا می‌کند و گاهی نیز ممکن است رو به وخامت بگذارد. در برخی کودکان، ممکن است علایم بیماری با افزایش سن، کاهش یابد. اما در برخی کودکان، این علایم تا بزرگسالی نیز به قوت و شدت خود باقی است.

درماتیت آتوپیک در کنار دو بیماری آلرژیک دیگر رخ می‌دهد: آسم و تب یونجه (رینیت آلرژیک). افرادی که مبتلا به آسم و/ یا تب یونجه هستند، یا افرادی که اعضای خانواده‌اشان مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلا به درماتیت آتوپیک قرار دارند.

علایم درماتیت آتوپیک (AD) چیست؟

مشخصه‌ی اصلی این بیماری خارش است. برخی داده‌ها حاکی از آنند که بیش از ۸۵٪ افراد مبتلا به این بیماری هرروز علایم ناراحت‌کننده‌ای مانند خارش را تجربه می‌کنند. درد یا سوزش پوست و خواب ناکافی ناشی از خارش نیز شایع است.

در افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک، در هر نقطه از پوست که تحریک رخ می دهد، امکان تراوش مایعات و خونریزی در اثر خارش و خاراندن وجود دارد که این امر، سبب آسیب‌پذیری پوست در برابر عفونت می‌شود. پوست فرد خشک شده و تغییر رنگ می‌دهد. همچنین خاراندن مکرر می‌تواند سبب ضخیم و سفت‌شدن پوست نیز می‌شود – فرآیندی که به آن، لیکنفیکاسیون گفته می‌شود.

درمان درماتیت آتوپیک به چه صورت است؟

در صورتی که این بیماری به صورت ضعیف و جزئی باشد، می‌توان از روشهای درمانی زیر بهره برد:

× اجتناب از محرک‌های شناخته‌شده

× استحمام به صورت منظم و روتین، و استفاده مرتب از مرطوب‌کننده جهت محافظت و تقویت سد پوستی

× خواب باکیفیت

× رژیم غذایی سالم

× کنترل استرس

درصورتی که روشهای فوق اثربخشی لازم را نداشتند، می‌توان از درمانهای زیر استفاده کرد:

× کورتیکواستروئیدهای موضعی

× پمادهای موضعی غیراستروئیدی

× بیولوژیک

بر اساس تجربه بیماران : کرم سیکالفیت اون

متخصصین اگزما چه توصیه‌هایی دارند؟

دکتر پیتر لیو، استادیار بالینی پوست و اطفال در دانشکده فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن، اذعان می دارد که در بیماری درماتیت آتوپیک، اغلب یک چرخه معیوب از خارش، خراش و خارش و خراش بیشتر وجود دارد که سبب التهاب بیشتر سیستم ایمنی و آسیب بیشتر به سد پوستی می‌شود. به گفته دکتر لیو، درماتیت آتوپیک فقط در بثورات جلدی خلاصه نمی‌شود. این بیماری می‌تواند تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی داشته باشد – نه تنها بر کیفیت زندگی بیمار، بلکه بر زندگی خانواده و اطرافیان وی نیز. خارش پوست سبب دشوارشدن تمرکز می‌شود. کم‌خوابی سبب خستگی مفرط فرد در طول روز می‌شود و درمانها و اقدامات احتیاطی نیز زمان‌بر، پرهزینه و انرژی‌بر هستند. دکتر لیو همچنین بر این باور است که در حال حاضر هیچگونه درمان قطعی برای درماتیت آتوپیک وجود ندارد و درمان نسبی آن نیز دشوار است. اما با پیشرفت علم، درک ما از این بیماری بالا رفته و امیدواریم درمانها و رویکردهای جدیدی برای این بیماری به دست آید.

این مطلب ترجمه شده مقاله زیر است و امیدواریم برای شما مفید واقع شود:

Best creams for scars after surgery

همچنین میتوانید از مقاله بهترین کرم جای زخم و جوش دیدن فرمایید.

× من اخیرا به دلیل لیزخوردن از جایی، جراحی دیسک کمر انجام داده‌ام (لاپاراسکوپی) و جای اسکار جراحی روی کمرم باقی مانده است. حالا بعد از گذشت چند ماه سوزش و خارش زیادی دارد. بهترین کرم برای کاهش سوزش کدام است؟

وجود اسکاری که خارش داشته باشد و در ناحیه کمر نیز قرار گرفته باشد، بسیار ناخوشایند است. اغلب اسکارهایی از این دست می توانند سبب اضطراب و اختلال در خواب شوند. بنابراین، قابل درک است که ناراحتی قابل توجهی در این خصوص داشته باشید.

بهترین روش درمانی، شست‌وشوی پوست با ژل مرطوب‌کننده و یا امولینت‌های مخصوص داخل حمام است. این امر از خشکی پوست جلوگیری می کند. پس از آن باید پماد یا کرم مرطوب‌کننده فاقد عطر را روی روی پوست تمیز و خشک بمالید و ماساژ دهید. این کا را باید به مدت چند ماه یا بیشتر، به صورت روزانه انجام دهید. ژلها و ورقه‌های سیلیکونی نیز می توانند برای اسکارهای عمیق و سرسخت مفید باشند.

یکی دیگر از مواردی که باید هنگام درمان و ترمیم اسکار درنظر داشته باشید، قرار نگرفتن در معرض نور آفتاب است. این کار از تیره و برجسته شدن اسکار جلوگیری می کند. بدین منظور می توانید ناحیه‌ای که اسکار دارد را به مدت یک سال یا بیشتر همواره بپوشانید. اما اگر قرار است کمر شما و ناحیه‌ای که اسکار در آنجا قرار دارد، در معرض نور آفتاب قرار بگیرد، بهتر است از لوسیون یا کرم ضدآفتاب با اس‌پی‌اف ۳۵ به بالا استفاده کنید.

اگر اسکار شما خارش و درد داشته باشد، ممکن است عفونت کرده باشد. در این حالت بهتر است به پزشک مراجعه کرده و درمانهای پزشک یا پرستار خود را پیگیری نمایید. اما اگر اسکار شما فقط خارش دارد و دردناک نیست، می توانید از قرص آنتی هیستامین استفاده کنید تا خارش را متوقف کند. آنتی هیستامین چرخه‌ی خارش را قطع کرده و به جلوگیری از بروز عفونت کمک می کند.

اطلاعات زیر می توانند به شما کمک کنند تا ماهیت اسکارها و روشهای مراقبت از آنها را بهتر درک کنید.

× بعد از جراحی، یا هنگامی که دچار بریدگی و زخم می شویم، چه اتفاقی در بدن ما رخ می دهد؟

هنگامی که بریدگی در پوست ایجاد می شود، بدن ما به ترمیم آن می پردازد. بلافاصله پس از ایجاد بریدگی و خراش یا زخم در پوست، لایه‌ای در آن ناحیه تشکیل می شود که معمولا به آن دلمه زخم می گویند، این لایه، شکاف را بسته و از ایجاد عفونت جلوگیری می کند. البته دلمه زخم خیلی محکم و ضخیم نیست.

پس از تشکیل دلمه، روند بهبودی و ترمیم از لایه‌های داخلی پوست آغاز شده و کم کم به لایه‌های بالایی می‌رسد. بریدگی یا زخم طی سه مرحله بهبود می‌یابدکه در زیر به بررسی آنها می‌پردازیم:

۱. مرحله التهابی اولیه

این یک پاسخ طبیعی و اولین مرحله از ترمیم زخم است که طی آن، رگ‌های خونی منقبض شده و لخته‌ی خون را روی زخم تشکیل می‌دهند. هنگامی که خونریزی متوقف شد، رگ‌های خونی گشاد می‌شوند تا گلبولهای سفید، آنتی بادی‌ها و سایر مواد مغذی ضروری به آن ناحیه وارد شوند.

۲. مرحله رشد و تکثیر

طی این مرحله، بافت دانه‌ای پوست ایجاد می‌شود که حاوی کلاژن است و تشکیل پوست جدید را آغاز می‌کند. ایجاد بافت گرانوله (دانه‌ای) سالم به عوامل و فاکتورهای متعددی بستگی دارد که از این میان می‌توان به وجود منبع غنی از اکسیژن و مواد مغذی ضروری اشاره داشت. این بافت اغلب ناهموار و به رنگ صورتی بوده و احتمال خونریزی آن نیز اندک است. ظاهر زخم در این مرحله چیزی میان بهبودی و عفونت است (نمی‌توان به درستی تشخیص داد که در حال بهبود است یا دچار عفونت شده است).

۳. مرحله بلوغ یا بازسازی

این آخرین مرحله‌ی ترمیم و بهبود زخم است. در این مرحله جای زخم (اسکار) صاف شده و با ناپدیدشدن مقداری از کلاژن، نرم‌تر نیز می شود. این فرآیند ممکن است ۱۲ تا ۱۸ ماه یا حتی در برخی موارد بیشتر این زمان هم به طول بیانجامد.

بایستی به خاطر داشته باشید که فرآیند بهبود یک زخم یا بریدگی، یک فرآیند خطی نیست. می‌تواند به مراحل دو یا سه برسد و مجددا به عقب بازگردد. در حالت ایده‌آل، بهبودی زخم باید از لایه‌های زیرین و عمیق‌تر پوست آغاز شده و به لایه‌های بالاتر برسد که امری زمان‌بر است. اگر ترمیم زخم از لایه‌های بالایی شروع شود، لایه‌های عمیق تر همچنان آسیب‌دیده و تازه هستند و ممکن زخم مجددا سر باز کند. به همین دلیل است که مراقبت، زمان و شرایط ایده‌آل و مناسب از عوامل ضروری برای بهبود و ترمیم زخم هستند.

اسکار چیست؟

اسکار ناحیه‌ی برجسته‌ای روی پوست است که حالتی ضخیم داشته، پس از بهبودی زخم ایجاد شده و اثری دائمی از خود به جای می گذارد. اسکار بخشی طبیعی از روند ترمیم بافت است که طی آن، زخم در ابتدا قرمز رنگ به نظر می‌رسد و سپس با گذشت زمان، پوست ظاهر طبیعی به خود می‌گیرد. اگر جای زخم به طور مرتب ماساژ داده و مرطوب شود، فرآیند ترمیم زخم می‌تواند تا دو سال به طول بیانجامد و تغییر کند.

با این حال، برخی اسکارها به خوبی بهبود پیدا نمی‌کنند و می توانند روی پوست معمولی ایجاد شده و مشکلاتی را پدید آورند. دو نوع اسکار وجود دارند که به سختی بهبود می‌یابند:

× اسکارهای هایپرتروفیک و

× اسکارهای کلوئیدی

اسکارهای هایپرتروفیک

این نوع اسکارها معمولا زمانی ایجاد می‌شوند که لایه‌ی عمیق‌تر پوست – به نام درم – آسیب ببیند. اسکارهای هایپرتروفیک به علت تولید مقدار زیادی کلاژن در فرآیند ترمیم زخم تشکیل می‌گردد.

ویژگی‌های کلیدی اسکارهای هایپرتروفیک:

× این اسکارها قرمز، برجسته و ضخیم هستند و ممکن است خارش نیز داشته باشند.

× اسکارهای هایپرتروفیک حدود سه هفته پس از جراحی یا جراحت ظاهر می‌شوند و پس از یک الی دو سال نیز به صورت طبیعی کمرنگ می‌شوند.

× این نوع اسکار معمولا از ناحیه آسیب‌دیده (زخم) فراتر نمی‌رود.

اسکارهای کلوئیدی

× اسکار کلوئیدی، برخلاف اسکارهای هایپرتروفیک، به خارج از مرز زخم یا ناحیه‌ی آسیب‌دیده گسترش می‌یابد.

سایر علایم و راه‌های شناخت اسکارهای کلوئیدی به شرح ذیل است:

× این نوع اسکارها ۳ الی ۱۲ ماه پس از بروز زخم یا آسیب دیدگی ناشی از جراحی ایجاد می شوند و علت تشکیل آنها نیز تولید فراوان و بیش از اندازه‌ی کلاژن در محل زخم است.

× اسکارهای کلوئیدی می‌توانند برای همیشه به صورت برجسته باقی بمانند و محوشدن کامل آنها امکان‌پذیر نمی‌باشد. اگرچه بیشتر آنها در طول زمان، ظاهر بهتر و طبیعی‌تری به خود می‌گیرند.

× این اسکارها معمولا براق، فاقد مو، برجسته و سفت هستند و در ابتدای تشکیل، قبل از کمرنگ شدن، رنگ آنها متمایل به قرمز یا بنفش است.

× اسکارهای کلوئیدی معمولا بدون درد هستند اما ممکن است حساس، دردناک و دچار خارش شوند.

سوالی که در ابتدای این مقاله مطرح شد به این موضوع اشاره داشت که چند ماه پیش عمل جراحی انجام شده است. این بدان معناست که جای زخم (اسکار) هنوز تازه بوده و در این مرحله تشخیص نوع اسکار دشوار است.

محصولات و روش‌های درمانی که به بهبود اسکار کمک می‌کنند:

پس از بهبودی و ترمیم زخم اولیه که حدودا سه هفته به طول می‌انجامد، مرطوب‌ نگه‌داشتن پوست بهترین روش برای پیشگیری از تشکیل اسکار یا کاهش آن است. نرم‌کننده‌ها و مرطوب‌کننده‌های مخصوص حمام نیز می‌توانند بازگرداندن نرمی و خاصیت ارتجاعی پوست کمک کنند.

نرم‌کننده‌ها (امولینت‌ها)

نرم‌کننده‌ها محصولاتی هستند که سبب نرمی و لطافت پوست می‌شوند. گاهی ممکن است پوست در حین روند بهبودی، دچار خشکی بیش از حد و چروک گردد. استفاده از آب و صابون برای پاکسازی پوست سبب خشکی و تحریک پوست می‌شود.

امولینت‌ها به جلوگیری از بروز خشکی و تحریک پوست کمک کرده و حتی ممکن است در تسکین اسکار نیز موثر باشند.

استفاده از نرم‌کننده‌های داخل حمام، روغن‌های شست و شو و یا ژلهای نرم‌کننده مخصوص حمام نیز می‌توانند تسکین، آبرسانی و صاف‌کردن پوست کمک نمایند. با ابن حال، توجه داشته باشید که تاثیر چنین محصولاتی کوتاه‌مدت است و باید یک کرم یا پماد مرطوب‌کننده را نیز روی آن اعمال کنید تا فواید طولانی‌مدتی به دنبال داشته باشد. نمونه هایی از نرم‌کننده‌های مناسب عبارتند از:

روغن حمام Aveeno

روغن حمام Balneum

نرم‌کننده (امولینت) مخصوص داخل حمام Cetraben

شاور ژل یا امولینت مخصوص داخل حمام Doublebase

روغن حمام یا کرم شوینده‌ی E45

امولینت مخصوص داخل حمام یا شاور ژل Oilatum

روغن حمام یا ژل شست و شوی ملایم QV و

Zeronum

مرطوب‌کننده‌ها

مرطوب‌کننده‌ها به پوست این امکان را می‌دهند که رطوبت را مدت زمان بیشتری نسبت به نرم‌کننده‌های مخصوص داخل حمام و شاورژل‌ها در خود نگه دارد و بایستی پس از شستن و خشک‌شدن کامل پوست استفاده شوند. کرم ضدآفتاب حاوی اس‌پی‌اف ۳۵ یا بالاتر نیز برای پوست‌هایی که در معرض نور خورشید قرار دارند، مناسب است. محصولات زیر برای اسکارهای کوچک کاربرد دارند:

کرم سیکالفیت avene

کرم Aveeno

کرم، لوسیون یا پماد Cetraben

کرم یا پماد Diprobase

کرم یا پماد Doublebase

پماد Epaderm

کرم E45

پماد Hydromol

کرم Oilatum

تفاوت کرم‌ها و پمادها در این است که پمادها برپایه‌ی روغن هستند و مدت بیشتری روی پوست باقی می‌مانند اما حالت چرب نیز به پوست می‌دهند. از طرف دیگر، کرم‌ها برپایه‌ی آب هستند و به خوبی روی پوست پخش می‌شوند، بنابراین استفاده از آنها راحت‌تر است. اما توجه داشته باشید که باید بیشتر از پمادها تکرار شوند.

محصولات ژل سیلیکون

برای اسکارهای عمقی، مانند اسکارهای هایپرتروفیک و کلویئدی (که در بالا شرح داده شده) می‌توانید از محصولات مبتنی بر سیلیکون استفاده نمایید که موثرتر هستند. این محصولات به صاف‌شدن اسکار و کم ‌شدن رنگدانه‌ها کمک می‌کنند، در نتیجه سبب می‌شوند که جای زخم (اسکار) تیره‌تر نشود. مانند کرم اسکاراستاتیک

ژل سیلیکون

باید مقدار کمی از ژل سیلیکونی را روی ناحیه موردنظر بمالید و با انگشتان خود به صورت دورانی روی جای زخم ماساژ دهید. ماساژ جای زخم بایستی به صورت روزانه، دو تا سه مرتبه در روز و هربار به مدت ده دقیقه تا چند ماه پس از جراحی انجام شود تا بافت اسکار پاکسازی گردد.

ژل‌های سیلیکونی مورد تایید در انگلستان عبارتند از:

Bapscars

Ciltech

    Dermatix

    Kelo-Cote UV

    Kelo-Cote gel

    Kelo-cote spray

    NewGel+E

    ScarSil

Silgel STC-SE

چرا باید جای زخم (اسکار) را ماساژ دهیم؟ آیا واقعا لازم است؟

همانطور که در بالا ذکر شد، فرآیند بهبود زخم همواره در حال تغییر است. حدود سه هفته پس از جراحی، زخم می‌تواند فشار ناشی از ماساژ را تحمل کند. ماساژ جای زخم با واردکردن فشار ملایم سبب می‌شود زخم به گونه‌ای بهبود یابد که پوست ترمیم‌شده، نرم و لطیف باشد و دامنه حرکتی و کشسانی نرمالی نیز داشته باشد.

ورقه‌های سیلیکونی

استفاده از ورقه‌های سیلیکونی نیز گزینه‌ی درمانی دیگری است. این ورقه‌ها را می‌توان یک مرتبه در روز، به مدت ۱۲ تا ۲۳ ساعت روی جای زخم قرار داد. استفاده از آنها بسیار آسان و ساده است.

ورقه‌های سیلیکونی مورد تایید در انگلستان عبارتند از:

Advasil Conform

    Bapscarcare T

    Cica-Care

    Ciltech

    Dermatix

    Mepiform

    Scar FX, and

    Silgel

آنتی‌هیستامین‌ها

غیرمعمول نیست که پس از طی‌شدن روند بهبودی اسکارها، ناحیه موردنظر دچار خارش شود. این خارش را می توان با استفاده از آنتی هیستامین کنترل کرد. توصیه می شود که درصورت نداشتن درد و گرم نبودن محل زخم و همچنین ضربان نداشتن آن، از قرص یا کپسول آنتی هیستامین استفاده نمایید. همانطور که قبلا نیز ذکر شد، مصرف قرص آنتی هیستامین می تواند به بهبود خارش کمک کند. این امر نیز به نوبه خود سبب توقف چرخه خاراندن محل زخم و جلوگیری از عفونت می شود.

انواع آنتی هیستامین

آنتی هیستامین ها را می توان به دو گروه مختلف دسته بندی کرد:

× آنتی هیستامین های نسل اول (خواب آور) – آلیمازین، کلرفنامین، کلماستین، سیپروهپتادین، هیدروکسیزین، کتوتیفن و پرومتازین. این آنتی‌‌هیستامین‌ها برای مواقعی مفیدند که خارش سبب اختلال در خواب شود.

× آنتی هیستامین‌های نسل دوم (غیر خواب آور) – آکریواستین، ستیریزین، دزلوراتادین، فکسوفنادین، لووستیریزین و لوراتادین – این ها آنتی هیستامین‌های جدیدتری هستند که خواب آلودگی بسیار کمتری را سبب می شوند. اما با این حال بایستی همچنان هنگام مصرف آنها احتیاط لازم را به عمل آورد، زیرا درجات اندکی از خواب آلودگی را به همراه دارند. به خصوص در مواردی که به عنوان مثال با الکل مصرف شوند.

معمولا سی دقیقه طول می کشد تا آنتی هیستامین شروع به اثربخشی کند. پس از حدود یک الی دو ساعت از مصرف، اثربخشی آنتی هیستامین به اوج خود می رسد. البته این زمانها ممکن است بسته به فرمولاسیون آنتی هیستامین‌ها، متفاوت باشند.

عوارض جانبی آنتی هیستامین‌ها

اکثر افراد پاسخ خوبی به آنتی هیستامین‌ها می دهند و معمولا عوارض جانبی آنها جزیی و ناچیز است. با این حال، شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش ‌شده عبارتند از:

خواب آلودگی

سردرد

سرگیجه

خشکی دهان

بی‌قراری

تاری دید

مشکل در دفع ادرار

درد و ناراحتی معده

از کدام آنتی‌هیستامین‌ها استفاده کنیم؟

قرص‌های آنتی هیستامین مختلف و متنوعی در بازار وجود دارد که می توانید آنها را از داروخانه یا حتی برخی سوپرمارکت‌ها تهیه کنید. در زیر به مزایا و معایب برخی از محبوب‌ترین آنتی‌هیستامین‌های بدون نسخه می‌پردازیم تا به شما کمک کنیم که بهترین انتخاب ممکن را داشته باشید. درصورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر درخصوص تمام گزینه‌های موجود، می‌توانید به داروخانه مراجعه کنید.

قرص کلرفنامین ۲ میلی گرم که بیشتر با نام تجاری پیریتون شناخته می‌شود:

مزایا:

× می‌توانید روزانه حداکثر تا سه عدد قرص را مصرف نمایید.

معایب:

× این قرص می‌تواند سبب خواب آلودگی شود. بنابراین هنگام مصرف این نوع آنتی‌هیستامین، از رانندگی یا کارکردن با ماشین‌آلات پرهیز کنید.

سیتریزین، لوراتادین و آکریواستین (که همگی جزو آنتی‌هیستامین‌های غیر خواب‌آور هستند):

سیتریزین و لوراتادین:

مزایا:

× مقدار مصرف این نوع قرص‌ها، یک مرتبه در روز است.

معایب:

× در صورت بازگشت علایم، نمی‌توانید قبل از گذشت ۲۴ ساعت از قرص قبلی، قرص دیگری مصرف نمایید (هر ۲۴ ساعت فقط یک عدد قرص).

آکریواستین:

مزایا:

× می‌توان این نوع قرص را سه مرتبه در روز مصرف نمود. بنابراین در صورت بازگشت علایم می توانید پس از گذشت ۸ ساعت از آخرین قرص، یک عدد قرص دیگر میل نمایید.

× اثربخشی آن ۱۵ دقیقه پس از مصرف آغاز می‌شود.

معایب:

× این نوع قرص، از سایر آنتی‌هیستامین‌های موجود بدون نسخه گران‌تر است.

× به دلیل فقدان داده‌های مبتنی بر شواهد، نمی‌توان این نوع آنتی‌هیستامین را به افراد ۶۵ سال به بالا فروخت (تجویز کرد).

سایر روش‌های درمانی

معمولا درخصوص کرم‌هایی که تسکین‌دهنده‌ی تحریک ناشی از خارش جای زخم هستند، سوال پرسیده می‌شود که به آن پرداخته‌ایم. اما روشهای درمانی گوناگون دیگری نیز برای کمک به تسکین یا بهبود ظاهر اسکار وجود دارد که برخی از آنها در سایت سازمان جهانی بهداشت و برخی دیگر به صورت خصوصی در دسترس هستند.

گام‌های بعدی

درصورتی که پزشک شما اخیرا معاینه و بررسی اسکار را انجام نداده است، بهتر است پیش از مصرف محصولات فوق‌الذکر ابتدا به پزشک مراجعه کنید تا وجود هرگونه اگزما و عفونت در محل اسکار را تشخیص داده یا رد کند.

ممکن است در صورت لزوم، پزشک معالج یک کرم استروئیدی را تجویز نماید.

در طول چهار مرحله بهبود زخم باید انتظار چه تغییراتی را داشته باشیم؟

زخم نوعی بریدگی یا حفره در پوست است. زخم می تواند به صورت خراش یا بریدگی بوده و به اندازه برشی که گاهی اوقات تیزی کاغذ ایجاد می کند، کوچک باشد.

گاهی نیز زخم به صورت خراش و ساییدگی بزرگتر و گسترده تر است که ممکن است در اثر سقوط، تصادف یا ضربه اتفاق بیفتد.

برش جراحی که در حین عمل جراحی و توسط پزشک یا جراح ایجاد می شود نیز نوعی زخم است.

بدن انسان دارای یک سیستم پیچیده برای التیام و بستن زخم های پوستی است. ترمیم و التیام زخم دارای چند مرحله است. التیام زخم شامل تعدادی بخش و مرحله است که در کنار یکدیگر به ترمیم بدن کمک می کنند.

مراحل ترمیم زخم

بدن ما ترمیم زخم را طی چهار مرحله انجام می دهد. این مراحل در زیر آمده است:

× جلوگیری از خونریزی بیش از حد

× فعال شدن سد دفاعی و پاکسازی ناحیه درگیر

× التیام و ترمیم

تمیز نگه داشتن زخم و پوشاندن آن می تواند به ترمیم ناحیه آسیب دیده کمک نماید.

مرحله ۱: توقف خونریزی (هموستاز)

هنگامی که بریدگی، خراش یا هرنوع زخمی در پوست شما ایجاد می شود، معمولا آن ناحیه شروع به خونریزی می کند. اولین مرحله بهبود زخم، توقف خونریزی است. به این حالت هموستاز می گویند.

چند ثانیه تا چند دقیقه پس از ایجاد زخم، خون شروع به لخته شدن در آن ناحیه می کند. این نوع لخته مفید است، زیرا به جلوگیری از خونریزی بیش از حد کمک می نماید. لخته شدن خون به بسته شدن و التیام زخم کمک کرده و حالتی برجسته نیز به زخم می دهد.

مرحله ۲: دلمه بستن زخم (تشکیل لخته)

مرحله ی تشکیل لخته و دلمه بستن خود دارای سه مرحله اصلی است:

۱. عروق خونی اطراف زخم، تنگ می شوند. این حالت به جلوگیری از خونریزی کمک می کند.

۲. پلاکت ها که سلولهای لخته کننده خون هستند به هم می پیوندند تا نوعی پلاگ یا لخته ایجاد کنند.

۳. تشکیل لخته یا انعقاد خون توسط دخالت پروتئینی به نام فیبرین انجام می شود. فیبرین نوعی چسب خون است که یک حالت توری مانند برای نگه داشتن پلاگ پلاکتی در جای خود ایجاد می کند. پس از طی این سه مرحله، زخم شما دلمه می بندد.

۴. التهاب که شامل پاکسازی و بهبود زخم است.

هنگامی که خونریزی زخم متوقف می شود، بدن می تواند پاکسازی و التیام آن را آغاز نماید.

در ابتدا رگهای خونی اطراف زخم اندکی گشاد می شوند تا جریان خون بیشتری در آنها جریان پیدا کند. این امر موجب می شود که ناحیه درگیر، ملتهب، سرخ و متورم به نظر برسد. همچنین ممکن است دمای آن ناحیه بیشتر از سایر بخشهای بدن باشد. نگران نشوید. این بدان معنی است که بدن در حال ترمیم بوده و کمک فرا رسیده است.

خون تازه، اکسیژن و مواد مغذی را به محل زخم منتقل می کند – این امر، تعادل کافی برای کمک به ترمیم زخم را فراهم می آورد. گلبولهای سفید خون به نام ماکروفاژها نیز به محل زخم می رسند.

ماکروفاژها با مبارزه با هرگونه عفونت به پاکسازی زخم کمک می کنند. این سلولها همچنین نوعی پیام رسان شیمیایی به نام فاکتورهای رشد را ارسال می کنند که به ترمیم ناحیه آسیب دیده کمک می نمایند.

ممکن است مایع شفافی را در داخل زخم مشاهده کنید. این بدان معناست که گلبولهای سفید خون در حال دفاع و بازسازی محل زخم هستن.

مرحله ۳: بازسازی (رشد و تکثیر)

هنگامی که زخم پاکسازی شد و وضعیت پایداری پیدا کرد، بدن شما شروع به بازسازی ناحیه آسیب دیده می کند. گلبولهای قرمز خون که غنی از اکسیژن هستند به محل می آیند تا بافت جدیدی را ایجاد کنند. چنین فرآیندی مانند ایجاد یک سایت ساختمانی است، با این تفاوت که بدن شما مصالح ساختمانی خود را می سازد.

سیگنالهای شیمیایی در بدن به سلولهای اطراف زخم فرمان می دهند تا بافتهای کشسانی به نام کلاژن بسازند. کلاژن به ترمیم پوست و بافتهایی که درگیر زخم هستند، کمک می کند. کلاژن مانند داربستی است که می توان سلولهای دیگر را روی آن ساخت.

در این مرحله از بهبودی، ممکن است یک اسکار تازه، برجسته و قرمز رنگ را در محل زخم مشاهده نمایید. با گذشت زمان، اسکار کمرنگ می شود و صاف‌تر به نظر می‌رسد.

مرحله ۴: بلوغ (تقویت)

حتی پس از این که زخم شما بسته و ترمیم شده به نظر آید نیز همچنان در حال ترمیم و بهبود است. ممکن است ناحیه زخم حالت کشیده، صورتی رنگ و یا چروکیده مانند داشته باشد. ممکن است احساس خارش یا سفتی در این ناحیه داشته باشید. این بدان معناست که بدن شما در حال ترمیم و تقویت این ناحیه است.

ترمیم زخم چه مدت طول می کشد؟

مدت زمان ترمیم و بهبودی زخم به وسعت و عمق آن بستگی دارد. ممکن است ترمیم کامل یک زخم حتی تا چند سال به طول بیانجامد. بهبودی زخم باز بیشتر از زخم بسته طول می کشد.

به گفته دانشگاه پزشکی جان هاپکینز، اکثر زخم‌ها پس از حدود سه ماه ترمیم می شوند. طبق یافته های مرکز پزشکی دانشگاه روچستر، استحکام پوست و بافت جدیدی که تشکیل می شود تا حدود ۸۰ درصد مشابه پوست و بافت قبل از آسیب دیدگی است.

اگر ناحیه زخم بزرگ و یا عمیق باشد و پزشک شما آن را بخیه بزند، سریعتر بهبود می یابد. این امر همچنین به کوچک‌ترکردن ناحیه‌ای که بدن باید بازسازی کند، کمک می نماید.

به همین دلیل است که معمولا زخم های جراحی سریعتر از انواع زخم بهبود می یابند. طبق یافته های مرکز بهداشت سنت جوزف همیلتون، بریدگی های جراحی اغلب پس از ۶ الی ۸ هفته ترمیم می شوند.

اگر زخم‌ را بپوشانید امکان دارد بهبودی آن با سرعت بیشتری انجام شود. طبق گفته‌های کلینیک زخم کلیولند، زخم‌ها نیازمند رطوبت هستند تا التیام پیدا کنند. علاوه بر این، بانداژ سبب تمیز نگه‌داشته‌شدن زخم می شود.

برخی بیماری‌ها می‌توانند سبب ترمیم و بهبودی بسیار کند یا توقف آن شوند.این حالت حتی در مورد زخم ها و بریدگی های مربوط به جراحی یا فرآیندهای پزشکی نیز اتفاق می‌افتد.

بهبودی کند زخم

تامین خون یکی از عوامل مهم و تعیین‌کننده در بهبود زخم است. خون حامل اکسیژن، مواد مغذی و همه‌ی آن چیزی است که بدن شما برای ترمیم و بهبودی محل زخم نیاز دارد. اگر خون کافی به محل نرسد، ممکن است بهبودی زخم بسیار بیشتر از آنچه که پیش‌بینی می‌شود طول بکشد و یا اصلا ترمیم نشود.

عوامل خطرآفرین (ریسک فاکتورها)

تقریبا ۶.۵ میلیون نفر در ایالات متحده امریکا زخم‌هایی دارند که به خوبی بهبود نمی‌یابند. دلایل متعددی برای عدم بهبود و التیام یک زخم وجود دارد. یکی از این عوامل سن است که می تواند بر بهبودی زخم تاثیرگذارباشد. افراد مسن ممکن است دچار زخم هایی با بهبودی کند شوند.

برخی بیماری‌ها نیز ممکن است سبب گردش خون ضعیف و درنتیجه کندشدن فرآیند ترمیم و بهبود زخم شوند:

× دیابت

× چاقی

× فشار خون بالا (هایپرتنشن)

× بیماری‌های عروق

زخم مزمن سرعت بهبودی بسیار پایینی دارد و یا اصلا ترمیم نمی شود. اگر زخم مزمن دارید، ممکن است لازم باشد به متخصص مراجعه نمایید.

درمان‌ها

درمان زخم‌هایی که بهبودی کند دارند عبارت است از:

× داروها و سایر درمان‌های مربوط به بهبود گردش خون

× درمان‌های مربوط به کاهش تورم و التهاب

× دبریدمان زخم یا برداشتن بافت مرده‌ی اطراف زخم برای کمک به بهبود آن

× پمادهای پوستی مخصوص ترمیم زخم

× باندهای مخصوص و سایر پوشش‌های پوستی برای کمک به تسریع بهبودی زخم

علایم عفونت

اگر زخمی عفونی شود سرعت بهبود آن کم می‌گردد. علت این امر آن است که بدن در حال پاکسازی زخم و محافظت از آن است و نمی تواند به درستی به مرحله‌ی بازسازی برسد.

عفونت زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروب‌ها، قبل از التیام کامل زخم، به آن وارد شوند. علایم عفونت به صورت ذیل است:

× زخم بسیار کند بهبود می‌یابد و به نظر می‌رسد که هیچ تغییری ندارد و ترمیم نمی‌شود

× ورم

× سرخی

× درد یا حساس‌شدن ناحیه زخم

× گرم بودن

× ترشح چرک یا مایع

درمان زخم عفونی به این صورت است:

× تمیزکردن زخم

× برداشتن بافت مرده یا آسیب‌دیده‌ی اطراف زخم

× داروهای آنتی‌بیوتیک

× پمادهای آنتی‌بیوتیک پوستی مخصوص ترمیم زخم

چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود؟

اگر فکر می‌کنید زخم عفونی دارید، صرفنظر از اندازه‌ی زخم، حتما به پزشک مراجعه نمایید. درصورت عدم درمان، عفونت در محل زخم گسترش خواهد یافت. این امر خطرناک بوده و ممکن است عوارضی را در پی داشته باشد.

اگر بریدگی یا زخمی دارید که به کندی بهبود می‌یابد، حتما به پزشک مراجعه کنید.

ممکن است مبتلا به یک بیماری زمینه‌ای باشید که روند بهبودی زخم را کند می‌کند. درمان و کنترل بیماری‌هایی مانند دیابت می‌تواند به بهبود سریعتر زخم‌های پوستی کمک نماید.

بریدگی یا حتی خراش‌های کوچکی که به آرامی ترمیم می‌شوند را نادیده نگیرید.

در برخی افراد مبتلا به دیابت و یا سایر بیماری‌های زمینه‌ای، یک برش و خراشیدگی کوچک روی پا یا ساق می‌تواند تبدیل به زخم شود. اگر فرد تحت درمان پزشکی قرار نگیرد، ممکن است عوارض جدی برای سلامت وی پدید آید.

خلاصه مطلب

بهبود و ترمیم زخم طی چند مرحله اتفاق می‌افتد. زخم ممکن است در ابتدا متورم، قرمز و آبکی به نظر آید. این بخشی طبیعی از روند بهبود است.

ممکن است پس از بسته‌شدن زخم، یک اسکار برجسته‌ی صورتی یا قرمز رنگ برروی آن ایجاد شود. درمان آن ماه‌ها یا حتی سال‌ها به طول می‌انجامد. در نهایت، جای زخم کمرنگ‌تر و صاف‌تر می‌شود.

برخی بیماری‌ها روند بهبود زخم را کند یا مختل می‌کنند. برخی افراد نیز دچار عفونت یا سایر عوارض مربوط به بهبودی زخم می‌شوند.

کرم سیکالفیت اون ترمیم‌کننده 40 میلی لیتر

Eau Thermale Avene Cicalfate Restorative Skin Cream , Optimal Healing, Reduce Appearance Of Scars

ویژگی های کرم ترمیم کننده سیکالفیت اون

• ترمیم کننده، آنتی باکتریال و التیام بخش با ساختار کرمی برای ایجاد لایه محافظ (semi-occlusive) روی پوست
• مناسب برای ترمیم انواع زخم، جای بخیه، سوختگی پای نوزاد، ترک لب، شقاق نوک سینه و…
• مناسب برای بعد از اعمال درماتولوژیک (مانند پیلینگ، لیزر درمانی و اعمال جراحی و …)
• برای پوست های تحریک شده و سوختگی ناشی از ادرار
• ضد عفونی کننده زخم‌ها، بخیه و بعد از اعمال جراحی
• مناسب برای التهاب پوست‌هایی بدون ترشح
• جلوگیری از ماندن جای زخم و ضد التهاب
• مناسب برای نوزادان، کودکان و بزرگسالان
• ضد باکتری، ضد قارچ و ضد پروتوزوا
• فاقد اسانس و پارابن

یک کرم ترمیم کننده پوست با تکنولوژی پیشرفته که از نظر بالینی ثابت شده است که روند بهبودی را تا 2 برابر تسریع می کند و یک محیط درمانی بهینه برای زخم را حفظ می کند.

• ترمیم کننده، آنتی باکتریال و التیام بخش با ساختار کرمی برای ایجاد لایه محافظ (semi-occlusive) روی پوست
• مناسب برای ترمیم انواع زخم، جای بخیه، سوختگی پای نوزاد، ترک لب، شقاق نوک سینه و…
• مناسب برای بعد از اعمال درماتولوژیک (مانند پیلینگ، لیزر درمانی و اعمال جراحی و …)
• برای پوست های تحریک شده و سوختگی ناشی از ادرار

کرم سیکالفیت اون برای لک صورت یک محصول درمانی بی نظیر است و همچنین کاربردهای فراوان و مختلفی مانند: بعد از لیزر ، عمل جراحی ، پیلینگ ، جای جوش ، آکنه، جای زخم آسیب دیدگی پوست و بعد از میکرونیدلینگ مورد استفاده است. کرم ترمیم کننده سیکالفیت برای بزرگسالان و‌کودکان و نوزادان هم کاربرد داره و تمامی محصولات اون فاقد هرگونه عطر،پارابن و مواد نگهدارنده هستن و از این رو برای پوست های خیلی حساس هم مناسب میباشد.

همچنین ببینید : کرم سیکالفیت پلاس اون

آکنه یک مشکل پوستی رایج است که معمولا در نقاطی از پوست ایجاد می شود که غدد تولیدکننده‌ی چربی متعددی دارند، مانند صورت، سینه و پشت.

آکنه‌ی کمر که به آن Backne نیز می گویند، می تواند به صورت جوش های سرسیاه، سر سفید یا جوش های چرکی به نام کیست باشد.

درمان آکنه‌ی کمر به شدت آکنه بستگی دارد و می تواند شامل استفاده از محصولات بدون نیاز به نسخه (OTC)، داروهای تجویزی و یا روشهایی مانند نوردرمانی باشد.

در این مقاله به این می پردازیم که آکنه‌ی کمر چیست، علت بروز آن کدام است و روشهای درمانی آن به چه صورت هستند؟

آکنه‌ی کمر چیست؟

آکنه‌ی کمر به وجود جوش یا کیست روی کتف و کمر گفته می شود. این جوش ها انواع مختلفی دارند که در ذیل به آنها اشاره می کنیم:

جوش های سرسیاه: جوش هایی که یک نقطه تیره‌ی مشکی در مرکز خود دارند.

جوش های سرسفید: جوش هایی که یک نقطه ی سفید رنگ در مرکز خود دارند.

جوش‌های پاپول یا سفت‌دانه: این جوش ها هیچ نقطه ی برآمده‌ای در مرکز خود ندارند.

جوش‌های چرکی یا کیست: این جوش‌ها حالت دردناک و حساسی دارند، شبیه جای جوش هستند و شکل شدید آکنه محسوب می شوند.

آکنه ی کمر یک مشکل پزشکی جدی محسوب نمی شود، اما در مقایسه با آکنه‌ی صورت چالشهای خاص خود را دارد. به عنوان مثال، مشاهده و دسترسی به آن دشوارتر است، درنیتجه سختتر می توان درمانهای آن را انجام داد.

چرا آکنه روی پشت و کمر ایجاد می شود؟

پشت و کمر نیز مانند صورت و سینه حاوی تعداد زیادی غده‌ی چربی است. این غده‌ها به تولید سبوم می پردازند، ماده‌ای مومی شکل که پوست را سالم نگه می دارد.

غدد چربی به فولیکول‌های مو یا منافذ پوست چسبیده‌اند. اگر سبوم یا سلولهای مرده، منافذ پوست را مسدود کنند، ناحیه موردنظر دچار التهاب یا به دام افتادن باکتری ها در منافذ می شود. به این ترتیب، ضایعات آکنه ایجاد می گردند.

نوعی مخمر به نام مالاسزیا نیز وجود دارد که می تواند سبب ایجاد ضایعاتی آکنه‌مانند شود. این مخمر در محیط های مرطوب و حاوی عرق رشد زیادی دارد. به دلیل این که پشت و کمر اغلب با لباس، کوله‌پشتی و مواردی از این دست پوشانده می شود، می تواند محیطی ایده‌آل برای این میکروب باشد.

درصورت ورود این مخمر به داخل فولیکول‌های مو، نوعی بیماری به نام فولیکولین پیتروسپوروم ایجاد می شود. علاوه بر این، اگر درمانهای آنتی باکتریایی برای جوش‎‌های ناحیه ی کمر و پشت موثر واقع نشود ممکن است فرد به فولیکولیت پیتروسپوروم مبتلا گردد.

از بین بردن آکنه‌ی پشت و کمر

راه‌های زیادی برای خلاص شدن از شر آکنه‌ی کمر و پشت وجود دارد، از جمله:

استفاده از داروهای بدون نسخه

طبق گفته‌ی انجمن پوست آمریکا (AAD)، افرادی که آکنه‌ی کمر خفیف تا متوسط دارند می توانند از ترکیب محصولات مراقبت پوستی مناسب آکنه و داروهای بدون نسخه که روی ضایعات آکنه استعمال می شوند، استفاده کنند.

روتین مراقبت پوستی برای افرادی که دچار آکنه هستند، شامل موارد ذیل است:

شوینده (کلینزر)

پوست خود را هرروز و پس از تعریق با یک شوینده ی ملایم و غیرتحریک کننده بشویید. از استفاده از صابونهای تحریک کننده و قوی خودداری کرده و آکنه ها را اسکراب نکنید و نسایید – چرا که این کار سبب افزایش التهاب می گردد.

هنگامی آکنه شدید می شود، از شوینده حاوی بنزوئیل پروکسید استفاده نمایید. این ماده باکتری ها را از بین برده و به کاهش ضایعات آکنه کمک می کند. بهتر است شوینده را چند دقیقه روی پوست بگذارید و سپس آبکشی نمایید. بهتر است غلظت بنزوئیل پروکسید حدود 5.3% باشد، زیرا غلظت های بیشتر می توانند سبب تحریک پوست شوند.

همچنین بهتر است درخصوص شامپوها و سایر محصولات مویی خود نیز تجدید نظر کنید. اگر هرکدام از محصولات مویی مورد استفاده ی شما نامناسب و تحریک کننده باشند، پوست شما در حین حمام کردن واکنش نشان داده و تحریک می شود.

کرم‌های و ژل‌های بدون نیاز به نسخه

بهتراست برای جلوگیری و درمان آکنه از محصول پوستی‌ای استفاده کنید که حاوی رتینوئید 0.1% باشد و در کنار آن از شوینده صورت بنزوئیل پروکسید نیز استفاده نمایید. بسیاری از کرم های بدون نیاز به نسخه نیز حاوی رتینوئید هستند.

گزینه دیگر ژل آداپالن است. پزشکان استفاده از آن را بعد از استحمام و قبل از خواب توصیه می کنند.

استفاده از اپلیکاتور نیز به فرد کمک می کند تا محصولات موردنظر را به راحتی روی قسمت پشت و کمر استعمال کند.

مرطوب کننده

اگر پس از دوش‌گرفتن و استحمام، احساس خشکی و کشیدگی پوست ناحیه ی پشت و کمر را داشته باشید بهتر است از مرطوب کننده های فاقد روغن استفاده نمایید. بهتراست هنگام خرید محصولات به برچسب «غیرکمدوژنیک» دقت نمایید. محصولات غیرکمدوژنیک منافذ پوست را مسدود نمی کنند.

ضدآفتاب

قرارگرفتن در معرض آفتاب می تواند ضایعات آکنه را تیره‌تر و نمایان‌تر کند. نور آفتاب همچنین سبب ماندگاری بیشتر آکنه می شود. هر موقع که ناحیه ی پشت و کمرتان در معرض آفتاب قرار می گیرد، از ضدآفتاب‌های غیرکمدون‌زا با SPF 30 یا بیشتر استفاده نمایید.

کرم سیکالفیت اون ترمیم‌کننده 40 میلی لیتر

Eau Thermale Avene Cicalfate Restorative Skin Cream , Optimal Healing, Reduce Appearance Of Scars

یک کرم ترمیم کننده پوست با تکنولوژی پیشرفته که از نظر بالینی ثابت شده است که روند بهبودی را تا 2 برابر تسریع می کند و یک محیط درمانی بهینه برای زخم را حفظ می کند.

• ترمیم کننده، آنتی باکتریال و التیام بخش با ساختار کرمی برای ایجاد لایه محافظ (semi-occlusive) روی پوست
• مناسب برای ترمیم انواع زخم، جای بخیه، سوختگی پای نوزاد، ترک لب، شقاق نوک سینه و…
• مناسب برای بعد از اعمال درماتولوژیک (مانند پیلینگ، لیزر درمانی و اعمال جراحی و …)
• برای پوست های تحریک شده و سوختگی ناشی از ادرار

کرم سیکالفیت اون برای لک صورت یک محصول درمانی بی نظیر است و همچنین کاربردهای فراوان و مختلفی مانند: بعد از لیزر ، عمل جراحی ، پیلینگ ، جای جوش ، آکنه، جای زخم آسیب دیدگی پوست و بعد از میکرونیدلینگ مورد استفاده است. کرم ترمیم کننده سیکالفیت برای بزرگسالان و‌کودکان و نوزادان هم کاربرد داره و تمامی محصولات اون فاقد هرگونه عطر،پارابن و مواد نگهدارنده هستن و از این رو برای پوست های خیلی حساس هم مناسب میباشد.

همچنین ببینید : کرم سیکالفیت پلاس اون

درمان مبتنی بر داروهای نیازمند نسخه

اگر درمانهای خانگی و استفاده از داروهای بدون نسخه تاثیری نداشتند، و به ویژه درصورتی که آکنه ی شما شدید است، بایستی با یک متخصص پوست مشورت نمایید. پزشک ممکن است موارد ذیل را توصیه نماید:

محصولات موضعی قوی (نیازمند نسخه): پزشک ممکن است نسخه‌های قوی‌تری از محصولات حاوی رتینوئید یا بنزوئیل پروکسید و یا کرم‌های آنتی بیوتیک را تجویز نماید.

داروهای ضدبارداری خوراکی: اگر مشخص شود که آکنه مربوط به چرخه‌ی قاعدگی و هورمونهای زنانه است، استفاده از داروهای ضدبارداری خوراکی می تواند میزان ترشح چربی پوست را کاهش دهد.

آنتی بیوتیک های خوراکی: داروهایی مانند داکسی سایکلین و اریترومایسین می توانند مقدار باکتری های مولد آکنه روی پوست را کاهش دهند. متخصصین پوست کم ترین دوره‌ی مصرف را پیشنهاد می کنند، زیرا استفاده بیش از حد چنین داروهایی می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود. علاوه بر این، آنتی بیوتیک ها باکتری‌های مفید روده را از بین می برند.

ایزوترتینوئین: این داروی قوی بر هر چهار عامل مولد آکنه تاثیرگذار است: چربی بیش از حد، التهاب، مسدودشدن منافذ و باکتری‌ها. تاثیر آن بسیار بالاست – حدود 85% از افرادی که یک دوره آن را مصرف می کنند، شاهد از بین رفتن آکنه ها خواهند بود. با این حال، ممکن است عوارض جانبی شدیدی مانند افکار خودکشی، پرخاشگری، مشکل در حرکت اندام‌ها و بثورات پوستی جدی را در پی داشته باشد.

آنتی آندروژن تراپی: این نوع درمان شامل مصرف داروهایی است که تستوسترون را سرکوب می کنند، مانند سیپروترون استات و اتینیل استرادیول یا اسپیرونولاکتون. متخصصان پوست چنین داروهایی را برای زنانی که به داروهای ضدبارداری خوراکی پاسخ نمی دهند و یا دچار سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) هستند تجویز می کنند.

نور و لیزر درمانی: ممکن است متخصص پوست لیزر یا نور درمانی را برای بهبود آکنه تجویز نماید. این روش شامل قراردادن پوست در معرض نوع خاصی از نور و طی جلسات منظم در یک دوره ی زمانی معین است.

انواع مختلفی از نور درمانی وجود دارد:

درمان با نور قرمز، آبی یا مادون قرمز می تواند به درمان جوش کمک کند اما روی جوش‌های سرسیاه، سرسفید، جوش‌های چرکی یا کیست و آکنه‌های ندولار تاثیری ندارد.

فتوپنوماتیک درمانی نیز می تواند به بازکردن منافذ کمک نماید – این روش برای درمان جوش‌های سرسیاه و سرسفید کاربرد دارد و روی جوش‌های چرکی یا کیست تاثیرگذار نمی باشد.

فوتودینامیک درمانی می تواند آکنه شدید را به خوبی درمان کند، اما هزینه ی آن نیز به تبع بیشتر است.

دستگاه‌های نوردرمانی خانگی می توانند جوش‌ها را درمان کنند اما نوری که متخصص پوست استفاده می کند، شدت بیشتری دارد.

برخی آکنه‌ها، اسکارهای قابل توجهی به جای می‌گذارند. در این موارد، متخصص پوست می تواند از روش‌هایی مانند لیزردرمانی، میکرونیدلینگ و لایه‌برداری شیمیایی استفاده کند تا ظاهر اسکارها خفیف‌تر و کمرنگ‌تر شود.

پیشگیری از آکنه

مراقبت پوستی

روتین مراقبت پوستی مخصوص پوست‌های آکنه‌دار که توسط AAD مشخص شده و در بالا شرح داده شده است، می تواند به پیشگیری از بروز آکنه کمر و پشت و همچنین درمان آن کمک کند. این روتین مراقبت پوستی به ترتیب شامل شوینده‌ی ملایم، مرطوب کننده غیرکمدوژنیک و استفاده از ضدآفتاب است.

سایر راهکارهای مراقبت از پوست که می توانند از بروز آکنه و تحریک پوست و یا کاهش آن کمک کنند شامل نکته‌های زیر هستند:

• شستن منظم ملحفه، روبالشی و حوله
• شستن مرتب لباس‌ها، به ویژه لباسهای تنگ مانند سوتین
• اجتناب از پوشیدن چیزهایی که به پشت ساییده می‌شوند، مانند کوله‌پشتی
• هنگام ورزش از لباسهای گشاد از جنس الیاف طبیعی مانند پنبه استفاده شود
• بلافاصله پس از ورزش دوش بگیرید و لباس‌های خود را تعویض نمایید و یا از دستمال‌های پاک‌کننده استفاده کنید
• پس از هربار استفاده از لباس‌ها و تجهیزات ورزشی آنها را بشویید.

عواملی که سبب ایجاد آکنه کمر و پشت می شوند؟

بسیاری از افراد آکنه را تجربه می کنند. عوامل خاصی وجود دارند که ریسک بروز آکنه را افزایش می دهند، در ذیل به آنها اشاره شده است:

بلوغ

نوجوانان اغلب دچار آکنه می شوند که علت آن احتمالا افزایش تستوسترون در طول دوران بلوغ است. تستوسترون نقش مهمی در تحریک رشد و تکامل بیضه‌ها و آلت تناسلی مردان و همچنین حفظ استحکام و قدرت استخوان‌ها و عضلات خانم‌ها دارد.

متخصصان بر این باورند که تستوسترون سبب می شود که غدد چربی سبوم بیش از حد تولید کنند و این امر احتمال مسدودشدن منافذ پوست را بالا می برد. ممکن است با افزایش سن فرد و ورود به دوران بزرگسالی آکنه‌ها بهبود پیدا کنند.

سابقه‌ی خانوادگی

اگر یکی از والدین یا هردوی آنها آکنه داشته یا دارند، فرزند آنها نیز به احتمال زیاد آکنه را تجربه خواهد کرد.

اگر هردو والد آکنه داشته باشند ممکن است فرزند آنان در سنین پایین دچار آکنه شود. همچنین اگر والدین فردی در دوران بزرگسالی خود آکنه را تجربه کرده باشند، احتمال زیادی وجود دارد که فرزندشان نیز در دوران بزرگسالی دچار آکنه شود.

جنسیت

بروز آکنه در خانم‌ها شایع‌تر از آقایان است که احتمالا علت آن تاثیر هورمون‌های جنسی زنانه است که در طول چرخه قاعدگی، بارداری و یائسگی در حال تغییر و نوسان است.

علاوه بر این، سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) که در خانم‌ها رخ می دهد، سبب بالا رفتن سطح تستوسترون می شود و در نتیجه عوارضی مانند پوست چرب و آکنه را نیز منجر می شود.

سایر محرک‌ها

عوامل دیگری نیز وجود دارد که ممکن است سبب بروز آکنه و یا جوش زدن شوند. این عوامل عبارتند از:

• برخی داروهای خاص مانند استروئیدها و برخی از داروهای کنترل بارداری هورمونی
• محصولات آرایشی بهداشتی که غیرکمدوژنیک نیستند
• پوشیدن فراوان وسایلی مانند کوله‌پشتی که نواحی آسیب دیده‌ی پوست را ساییدهیا تحریک می کند.

همچنین شواهدی وجودی دارد که نشان دهنده ی تاثیر مثبت یا منفی رژیم غذایی بر آکنه است.

طبق گفته های انجمن پوست آمریکا (AAD)، برخی مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی با شاخص گلیسمی پایین سبب کم شدن آکنه می شود. این نوع رژیم غذایی شامل مصرف کربوهیدرات‌های آهسته‌سوز است که سبب افزایش قند خون نیز نمی شوند.

علاوه بر این، برخی مطالعات از ارتباط مستقیم میان مصرف شیر گاو و بروز بیشتر آکنه خبر داده‌اند. اما این ارتباط قطعی نیست و هیچ مدرکی مبنی بر آکنه‌زا بودن سایر محصولات لبنی مانند ماست یا پنیر وجود ندارد.

خلاصه

آکنه کمر و پشت زمانی اتفاق می افتد که سلولهای مرده‌ی پوست و چربی حاصل از غدد چربی منجر به مسدودشدن منافذ پوست شده و ایجاد التهاب می کنند. درمان آکنه ی کمر به واسطه ی سخت‌بودن مشاهده و دسترسی به آن، دشوار است. اما طیف وسیعی از روشهای درمانی بدون نسخه و با نسخه موجودند و استفاده از اپلیکاتور نیز برای استعمال کرم ها و لوسیون ها موثر است.

برای جلوگیری ازآکنه و کاهش آن، فرد باید روتین مراقبت پوستی را رعایت کند. تعویض زودهنگام لباس‌های آغشته به عرق و ملحفه‌ها و همچنین عدم استفاده از صابونهای قوی و سایر محصولات زبری که سبب ساییده شدن پوست می شوند، بسیار مفید است.

علاوه بر این، استفاده مکرر از کوله پشتی و وسایلی از این دست که به پوست کمر و پشت ساییده می شوند سبب بدترشدن وضعیت آکنه‌ها می شود.

درصورتی که آکنه شدید و طولانی مدت دارید، بهتر است با یک متخصص پوست مشورت نمایید. برخی ضایعات آکنه‌مانند ناشی از مشکلات مختلف سلامتی هستند که درمانهای آنها نیز به تبع متفاوت است.

روش‌های درمانی مختلف می توانند به کاهش سایز یا کمرنگ شدن اسکار کمک کنند. اما توجه داشته باشید که اسکار هرگز به طور کامل از بین نمی رود. برخی درمانها نیز وجود دارند که سبب عدم ایجاد اسکار در زمان ترمیم زخم می شوند. درمانهای اسکار شامل موارد ذیل هستند:

درم ابریژن

یکی از روش‌های رایج درمان اسکار درم ابریژن است که حالتی مانند سنباده‌کشیدن ملایم پوست دارد و سبب لایه‌برداری سطح فوقانی پوست می شود. این نوع درمان، پوست را نرم و صاف می کند و می تواند ظاهر اسکار (جای زخم) را بهبود بخشد.

تزریق

در این حالت متخصص پوست داروهای موردنظر را مستقیما به محل اسکار تزریق می کند و سبب کوچکتر، صافتر و کمرنگ‌تر شدن آن می شود. تزریق کورتیکواستروئید می تواند سایز اسکارهای کلوئیدی را کاهش دهد. پزشک معالج می تواند داروهایی مانند بلئومایسین (Bleo 15k) و فلوئورواوراسیل (Adrucil® یا 5-FU) را تزریق کند تا محل اسکار را یکدست کرده و خارش و درد را نیز کاهش دهد.

مطلب مفید > بهترین کرم جای زخم

لیزردرمانی

لیزر و نوردرمانی انواع مختلفی دارند که می توانند اسکارها (از جمله اسکارهای آکنه) را کمرنگ کنند. لیرزدرمانی از طول موج معینی برای انجام واکنش های خاصی در پوست استفاده می کند. پرتو V یک لیزر رنگی پالس دای (Pulsed Dye) با طول موج 595 نانومتر است که رگهای خونی کوچک پوست را هدف قرار می دهد. گاهی اوقات اسکارها به رنگ صورتی یا قرمز باقی می مانند زیرا رگهای خونی جدیدی که برای ترمیم و التیام زخم ایجاد شده اند، از بین نمی روند و در محل زخم باقی می مانند. این لیزر رگهای خونی کوچک را از داخل می سوزاند تا اسکار کمرنگ شود و رنگ صورتی یا قرمز آن محو گردد. در صورتی که اسکار ضخیم باشد، این عمل می تواند به صاف و یکدست شدن آن کمک کند، اگر هم اسکار بسیار نازک باشد، لیزردرمانی با پالس دای به ضخیم شدن آن منجر می شود. سایر لیزرها (مانند لیزر فراکسل) می توانند ستون‌های کوچکی از بافت درون اسکار را تبخیر کنند تا رشته های کلاژن تجزیه شده و بدین ترتیب، اسکار تغییر شکل داده و ظاهر بهتر و منعطف‌تری پیدا کند. این روش درمانی همچنین به تسکین درد، خارش و حساسیت کمک کند. لیزردرمانی ممکن است منجر به بروز هایپرپیگمانتاسیون (تیره‌شدن پوست) و یا هایپوپیگمانتاسیون (سفیدشدن پوست و اسکارها) در افرادی شود که رنگ پوست تیره‌تری دارند. قبل از شروع لیزردرمانی در خصوص عوارض جانبی آن با پزشک متخصص صحبت نمایید.

فشاردرمانی

استفاده از بانداژها یا پانسمان‌ها و جوراب‌های الاستیک در طول دوران التیام زخم، به ناحیه‌ی آسیب دیده فشار وارد می کند. این فشار وارده از تشکیل اسکار جلوگیری کرده و یا اندازه آن را کاهش می‌دهد. ماساژ درمانی هم می تواند به شکستن بافت اسکار کمک کرده و تغییرشکل آن را موجب شود.

جراحی اصلاح اسکار

طیف وسیعی از روشهای جراحی وجود دارد که می توانند اسکار را محو کرده، ظاهر آن را بهبود بخشند و یا در برخی جراحی ها اقداماتی همچون پیوند پوست از ناحیه ی دیگری از بدن صورت می گیرد. در این حالت، می توان اسکار شدید را کمرنگ کرد و آن را به اسکار جزئی‌تری تغییر داد.

کرم‌ها و پمادهای موضعی

استفاده از پمادهای حاوی سیلیکون در محل اسکار سبب کوچکتر شدن آن شده و یا حتی از بروز اسکار جلوگیری می کند.

علاوه بر این، متخصص پوست ممکن است استفاده از کرم های کورتیکواستروئیدی یا ژلهای سیلیکونی ورقه‌ای را پیشنهاد کند. اگر پوست شما تیره است، درخصوص استفاده از کرم های روشن کننده ی پوست یا هیدروکینون برای روشن کردن محل اسکار سوال کنید.

کرم سیکالفیت اون ترمیم‌کننده 40 میلی لیتر

Eau Thermale Avene Cicalfate Restorative Skin Cream , Optimal Healing, Reduce Appearance Of Scars

یک کرم ترمیم کننده پوست با تکنولوژی پیشرفته که از نظر بالینی ثابت شده است که روند بهبودی را تا 2 برابر تسریع می کند و یک محیط درمانی بهینه برای زخم را حفظ می کند.

• ترمیم کننده، آنتی باکتریال و التیام بخش با ساختار کرمی برای ایجاد لایه محافظ (semi-occlusive) روی پوست
• مناسب برای ترمیم انواع زخم، جای بخیه، سوختگی پای نوزاد، ترک لب، شقاق نوک سینه و…
• مناسب برای بعد از اعمال درماتولوژیک (مانند پیلینگ، لیزر درمانی و اعمال جراحی و …)
• برای پوست های تحریک شده و سوختگی ناشی از ادرار

همچنین ببینید : کرم سیکالفیت پلاس اون

ترک های پوستی نوعی اسکار هستند!

اگر پوست شما طی مدت زمان کوتاهی بیش از حد معمول دچار کشیدگی شود – مانند دوران بارداری و یا در کودکی و دوران رشد – ممکن است رشته های الاستیک و کشسان پوست شما دچار پارگی شوند. نواحی آسیب دیده ی پوست، زخم های نازک و کشیده ای ایجاد می کنند که به آنها ترک پوستی (استرچ مارک) گفته می شود. ظاهر استرچ مارک ها می تواند به شکل رگه های صورتی، قرمز یا بنفش باشد.

ترک های پوستی بیشتر در کدام نواحی بدن ایجاد می شوند؟

استرچ مارک ها روی صورت، دست یا پاها ایجاد نمی شوند، اما در سایر نواحی بدن شکل می گیرند. احتمال بروز ترک پوستی در نواحی‌ای از بدن که چربی را ذخیره می کند، بیشتر است، مانند شکم، سینه، ران و باسن. همچنین ممکن است در قسمت پایینی کمر یا پشت بازوها نیز ایجاد شوند. ژنتیک نقش مهمی در بروز ترک های پوستی ایفا می کند. به عنوان مثال، اگر مادر شما در دوران بارداری روی ران های خود ترک پوستی داشته باشد، احتمال زیادی وجود دارد که ترک های پوستی شما نیز روی ران هایتان تشکیل گردد.

تشکیل ترک پوستی می تواند برای هرکسی اتفاق بیافتد!

تخمین زده می شود که 50 الی 90% خانم ها دارای استرچ مارک هستند. ترک پوستی در آقایان نیز رخ می دهد. همچنین بروز ترک پوستی در دختران نوجوان (روی سینه، ران، باسن و کمر) و پسران نوجوان (کمر یا ران) که در دوران رشد و بلوغ قرار دارند نیز رایج است.

ترک های پوستی از بین نمی روند!

استرچ مارک ها مانند هر نوع اسکار دیگری دائمی هستند و به طور کامل از بین نمی روند. اما معمولا با گذشت زمان کمرنگ می شوند و رنگ آنها مقداری روشنتر از پوست سایر نقاط بدنتان خواهد بود – ممکن است به رنگ سفید یا نقره ای مانند درآیند. اگر وجود ترک های پوستی شما را اذیت می کند و حساس هستید، به خاطر داشته باشید که بیش از نیمی از بزرگسالان دچار استرچ مارک هستند.

یکی از علل ایجاد ترک های پوستی: افزایش وزن

اگر جوان هستید و بدنتان به سرعت در حال تغییر است احتمالا ترک های پوستی را تجربه می کنید. هرچه بیشتر و در زمان کمتری دچار افزایش وزن شوید، احتمال بیشتری دارد که استرچ مارک در پوست شما ایجاد شود.

یکی از علل ایجاد ترک های پوستی: بارداری

بروز ترک پوستی در ماه ششم بارداری و پس از آن شایع است. بدن شما با رشد جنین دچارانبساط و کشیدگی می شود. اگرچه این امر تنها علت و عامل بروز ترک های پوستی نیست. تغییرات هورمونی دورن بارداری نیز می تواند پوست شما را تحت تاثیر قرار داده و احتمال پارگی آن را افزایش دهد.

یکی از علل ایجاد ترک های پوستی: مصرف برخی داروها

برخی داروها سبب بروز مشکلاتی چون افزایش وزن، تورم، نفخ و دیگر تغییرات فیزیکی می شوند. در نتیجه ی این امر، پوست شما دچار کشیدگی شده و ترک های پوستی تشکیل می شوند. هورمون ها (مانند قرص های ضدبارداری) و کورتیکواستروئیدها (که تسکین دهنده ی التهاب نواحی مختلف بدن هستند) نیز می توانند منجر به تشکیل ترک پوستی شوند. اگر دارو مصرف می کنید و نگران تشکیل استرچ مارک هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت نمایید و توصیه های لازم در خصوص پیشگیری از بروز آنها را دریافت کنید.

یکی از علل ایجاد ترک های پوستی: بیماری

هرگونه بیماری که منجر به افزایش وزن، رشد ناگهانی اندام های بدن و یا مشکلات پوستی شود، احتمال تشکیل ترک پوستی را نیز بالا می برد. برخی بیماری ها سبب ایجاد تغییرات فیزیکی‌ای می شوند که به بروز استرچ مارک می‌انجامند. به عنوان مثال، بیماری ها و مشکلات مربوط به غدد آدرنال، مانند بیماری کوشینگ، و برخی بیماری های نادر مانند سندرم های مارفان و اهلرز-دانلوس (که بر بافت هایی تاثیر دارند که اعضای بدن را به هم متصل می کنند) می توانند احتمال بروز ترک های پوستی را بالا ببرند.

آیا می توان از بروز ترک های پوستی جلوگیری کرد؟

متخصصین بر این باورند که ژنتیک نقش مهمی در بروز ترک پوستی ایفا می کند. البته وجود ترک پوستی در والدین شما به معنی تشکیل حتمی استرچ مارک در شما نیست. یکی از بهترین راه های جلوگیری از تشکیل ترک پوستی، ثابت نگه داشتن وزن است. نوشیدن آب فراوان نیز می تواند به جلوگیری از آسیب دیدن پوست در هنگام ایجاد کشیدگی و انبساط کمک نماید. علاوه بر این، خوردن غذاهایی که پوست را سالم نگه می دارد نیز احتمال بروز ترک پوستی را کم می کند. از مواد غذایی سرشار از روی، مانند آجیل و ماهی و مواد غذایی حاوی ویتامین های ث، آ و د مانند مرکبات، شیر و سیب زمینی شیرین استفاده نمایید. بهتر است به متخصص پوست نیز مراجعه کنید. متخصص پوست حاذق و معتبر بهترین فردی است که می توانید مشکلات پوستی، اعم از ترک های پوستی  را با وی درمیان بگذارید تا در خصوص بهترین روش های درمانی و راه های جلوگیری از بروز استرچ مارک به شما مشاوره دهد. بهتر است هرگونه داروی مصرفی (از جمله ویتامین ها و داروهایی که نیازمند نسخه نیستند) و هرگونه بیماری را به او اطلاع دهید.

مواردی که کمک‌کننده هستند: محصولات حاوی رتینول

رتینول که مشتق گرفته از ویتامین آ است، می تواند به کاهش علایم ترک های پوستی کمک کند. این ماده سبب لایه برداری و از بین رفتن سلولهای پوستی و یا ترمیم سریعتر آنها می شود و همچنین سبب تشکیل سریعتر پوست جدید می گردد. نکته ی قابل توجه این است که باید بلافاصله پس از بروز علایم ترک پوستی، استفاده از رتینول را شروع کرده و آن را به طور منظم ادامه دهید تا تاثیرگذار باشد. نوع رتینولی که برای ترک های پوستی استفاده می شود، ترتینوئین است که فقط با نسخه پزشک در دسترس می باشد. حتما درخصوص استفاده از آن با متخصص پوست صحبت نمایید.

مواردی که کمک‌کننده هستند: لیزردرمانی

به گفته ی انجمن جراحی پوست آمریکا، لیزر یا نوردرمانی می تواند ترک های پوستی را کمرنگ کند. نور سبب ایجاد تغییرات پوستی می شود و به تلفیق ترک های پوستی با پوست اطراف آنها کمک می کند. تحقیقات حاکی از آنند که لیزردرمانی برای افرادی که رنگ پوست متوسط و مدیوم دارند موثرتر است. لیزردرمانی هزینه بردار بوده و ممکن است 20 جلسه طول بکشد تا اثرات آن قابل مشاهده باشد. اگر لیزردرمانی را انتخاب کرده اید بهتر است این کار را تحت نظر یک متخصص پوست حاذق انجام دهید که سابقه انجام لیزردرمانی برروی رنگ پوست هایی مشابه شما را داشته باشد.

مواردی که کمک‌کننده هستند: محصولات برنزه کننده

لوسیون ها و اسپری هایی که استرچ مارک ها را تیره تر می کنند و سطح پوست شما را یکدست تر نشان می دهند نیز گزینه ی خوبی به حساب می آیند. این امر سبب کمرنگتر به نظررسیدن ترک های پوستی می شود، به ویژه اگر رنگ استرچ مارک شما سفید یا بسیار روشن و واضح است. ممکن است مجبور شوید محصولات و برندهای مختلفی را امتحان کنید تا مناسب ترین محصول برنزه کننده را بیابید.

موارد بی‌تاثیر: لایه‌برداری

تبلیغات زیادی وجود دارد که ادعا می کنند لایه برداری سبب کمرنگ و محوشدن ترک های پوستی می شود. اسکراب ها، باف ها و روشهایی مانند میکرودرم ابریژن (که سطح فوقانی پوست را لایه برداری می کند) می توانند سبب صاف و یکدست کردن پوست شوند. اما هیچ شواهدی مبنی بر تاثیر این روشها بر ترک های پوستی وجود ندارد – حتی برخی متخصصین پوست بر این باورند که میکرودرم ابریژن می تواند منجر به بدترشدن ظاهر ترک های پوستی شود.

ممکن است تاثیر گذار باشند: لوسیون ها و کرم های درمانی

بسیاری از محصولات پوستی ادعا می کنند که قابلیت محوکردن ترک های پوستی را دارند. اما شواهد اندکی مبنی بر تاثیر محصولات بدون نسخه بر ترمیم رشته های الاستیک پاره‌شده وجود دارد. متخصصین همچنین درخصوص تاثیر استفاده از روغن ها و محصولات کره کاکائو بر جلوگیری از ایجاد ترک های پوستی در دوران بارداری نظری ندارند. با این حال، ممکن است استفاده از چنین محصولاتی سبب خارش کمتر پوست کشیده‌شده گردد و از این لحاظ احساس خوبی به شما منتقل کند.

خرید کرم سیکالفیت اون

اسکار زمانی ایجاد می شود که پوست به ترمیم زخم های ناشی از تصادف، بیماری یا جراحی می پردازد. اسکار بخشی طبیعی از روند التیام و درمان جراحت است. با بهبود زخم های ایجادشده، بدن شروع به تولید فیبرهای جدید کلاژن در محل زخم می کند تا جایگزین فیبرهای آسیب دیده شوند.

هرچه پوست آسیب بیشتری دیده باشد و زخم تا عمق زیرین پوست امتداد پیدا کرده باشد، التیام آن مدت زمان بیشتری طول می کشد و این امر اغلب منجر به بروز اسکار قابل توجه می گردد.

نحوه تشکیل اسکار تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند سن فرد و محل زخم در صورت یا سایر نواحی بدن است.

کرم سیکالفیت برای جای زخم

به عنوان مثال:

× پوست جوان تر، ترمیم های قوی تری انجام می دهد و تمایل آن به بهبود بیشتر است، در نتیجه اسکارهای بزرگتر و ضخیم تری ایجاد می شود.

× پوست روی استخوان فک سفت تر از پوست ناحیه ی گونه است و این امر سبب بیشتر دیده شدن جای زخم و اسکار می شود.

× اگر جای زخم (اسکار) فرورفته یا برجسته شود، سایه های نامنظمی در آن ناحیه دیده می شود که ظاهری ناهموار و غیریکدست به پوست می دهد.

× جای زخمی که در ناحیه ی خطوط خنده و اخم ایجاد شده باشد و یا اسکاری که پهن تر از چین و چروک روی صورت باشد معمولا بیشتر دیده می شود، زیرا مانند چین و چروک نیست که از یک الگوی طبیعی پیروی کند یا مانند خط و خطوطی به نظر برسد که به صورت طبیعی ایجاد شده است.

هر کدام از عوامل فوق، یا ترکیبی از آنها می تواند منجر به ایجاد اسکاری شود که طبیعی است اما بایستی تحت درمان قرار گیرد تا محو یا کمرنگ شود. برخی اسکارها ممکن است طی ۶ الی ۱۸ ماه خود به خود از بین بروند.

انواع اسکار

انواع مختلفی از اسکار وجود دارد که به لحاظ ظاهری با یکدیگر تفاوت دارند. علاوه بر این، مجموعه ای از روش های درمانی نیز وجود دارد که برای اصلاح اسکار به کار برده می شوند. متخصص پوست یا جراح پلاستیک با توجه به نوع و اندازه ی اسکار، مناسب ترین روش درمانی را تعیین می کند.

اسکارهای دارای تغییر رنگ و سطح ناهموار: با بهبود زخم ها، بافت اسکار تشکیل می شود. اسکار ممکن است در ابتدا قرمز و ضخیم به نظر برسد و سپس به تدریج کمرنگ و محو شود. معمولا بسیاری از اسکارهایی که به صورت فعال بهبود می یابند، در سه ماه اول شکل ظاهری نامناسبی دارند و با گذشت زمان به خوبی بهبود پیدا می کنند. این نوع اسکارها دردناک نیز نیستند.

اسکار هایپرتروپیک: این نوع اسکار زمانی ایجاد می شود که مقادیر زیادی کلاژن در محل آسیب تشکیل گردد. این اسکارها معمولا قرمز و برجسته هستند و ممکن است خارش و درد نیز داشته باشند. اسکار هایپرتروپیک معمولا از ناحیه ی زخم فراتر نمی رود (بزرگتر از زخم نیست)، اما ممکن است در چند ماه اول ضخامت زیادی داشته باشد.

کلوئیدها: کلوئیدها رشد غیرنرمال بافت فیبری هستند که در اثر تولید بیش از حد کلاژن در طول فرآیند بهبود زخم ایجاد می شود. اسکارهای کلوئیدی بر روی زخم های قدیمی ایجاد می شوند. این اسکارها به صورت گرهک ها یا ندول های برجسته و قرمزرنگ در محل آسیب ظاهر می شوند و ممکن است خارش و درد نیز داشته باشند.

این نوع اسکارها از محل زخم نیز فراتر می روند (بزرگتر از زخم هستند). به نظر می رسد افرادی که پوست تیره تری دارند (پوستشان رنگدانه های بیشتری دارد)، بیشتر مستعد تشکیل اسکار کلوئیدی می باشند.

اسکارهای کلوئیدی می توانند در هر ناحیه ای از بدن تشکیل شوند، اما اغلب در نواحی کم چربی مانند صورت، گردن، گوش، سینه یا شانه ایجاد می شوند.

اسکارهای انقباضی: این نوع اسکار سبب محدودیت در حرکت می شود، زیرا در زمان بهبود زخم، پوست و بافت زیرین آن، در یکدیگر کشیده می شوند. اسکارهای انقباضی زمانی ایجاد می شوند که مقدار زیادی بافت از بین رفته باشد، به عنوان مثال پس از سوختگی. همچنین ممکن است این نوع اسکار در محلی که زخم از مفصل عبور می کند، ایجاد شود و حرکت انگشتان، آرنج، زانو یا گردن را محدود کند.

انواع اسکار کدام است؟

اسکارها می توانند در هر قسمت از پوست ایجاد شوند. انواع مختلفی از اسکار وجود دارد که در ذیل به برخی از آنها اشاره می کنیم:

اسکار انقباضی: این نوع اسکار اغلب پس از سوختگی ایجاد می شود. اسکار انقباضی سبب سفت‌شدگی و انقباض پوست می شود. این اسکارها گاهی روی مفاصل و یا در محل عضلات و اعصاب ایجاد می شوند و بدین ترتیب می توانند سبب محدودیت در حرکت اندام های مختلف بدن شوند.

اسکار آتروفیک (فرورفته): این اسکارهای فرورفته اغلب دراثر آبله مرغان یا آکنه ایجاد می شوند. شکل ظاهری آنها مانند حفره های گرد یا فرورفتگی های کوچک در پوست است. به این اسکارها آیس پیک نیز می گویند (اسکار مثلثی) و بیشتر روی پوست صورت ایجاد می شوند. اسکارهای آکنه ممکن است با افزایش سن بیشتر مشخص شوند، زیرا پوست به مرور خاصیت ارتجاعی و قدرت کلاژن سازی خود را از دست می دهد.

اسکار صاف (مسطح): این نوع اسکارها در ابتدا مقداری برآمدگی دارند اما با گذشت زمان و التیام، سطح صافی پیدا می کنند. اسکارهای صاف اغلب صورتی یا قرمز رنگ هستند. با گذشت زمان رنگ آنها تیره تر یا روشن تر از پوست اطراف می شود.

اسکارهای کلوئیدی: این اسکارها روی سطح پوست ایجاد می شوند و از ناحیه ی آسیب دیده (زخم) فراتر می روند (بزرگتر هستند). بافت اسکار که ناشی از رشد بیش از حد سلولهای ناحیه آسیب‌دیده است می تواند بزرگتر شود و بسته به محل تشکیل، گاهی سبب محدودیت در حرکت نیز می گردد.

اسکارهای هیپرتروفیک (برجسته): اسکار هیپرتروفیک با لمس انگشتان به خوبی قابل تشخیص است. این اسکارهای برجسته با گذشت زمان کوچکتر می شوند اما هرگز به طور کامل صاف و یکدست نخواهند شد. اسکارهای هیپرتروفیک بر خلاف اسکارهای کلوئیدی رشد نمی کنند و از ناحیه ی آسیب دیده فراتر نمی روند.

ترک های پوستی (استرچ مارک): در شرایطی که پوست طی مدت زمان کوتاهی منبسط یا منقبض شود، بافتهای همبند زیر پوست دچار آسیب دیدگی می شوند. ترک های پوستی اغلب در دوران بارداری، بلوغ و یا پس از افزایش/ کاهش وزن ایجاد می شوند. این نوع اسکارها معمولا روی سینه، شکم، ران و بازوها تشکیل می گردند.

ممکن است بافت اسکار در داخل بدن نیز ایجاد شود. بافت اسکار داخلی می تواند در اثر جراحی (مانند چسبندگی شکم) و یا برخی بیماری ها مانند سندرم آشرمن و پیرونی باشد. انواعی از بیماری های خودایمنی مانند اسکلرودرمی نیز وجود دارند که سبب التهاب پوست شده و تغییرات پوستی مانند ایجاد اسکار را موجب می شوند.

درمان اسکار

تکنیک ها و روشهای زیادی وجود دارند که می توانند اسکار را تا حد زیادی محو و کمرنگ کنند. با این حال، هیچ نوع اسکاری به طور کامل محو نمی شود و هیچ روشی نیز وجود ندراد که جای زخم را حذف کرده و آن را به حالت طبیعی قبل از ایجاد زخم برگرداند.

مهمترین مرحله در درمان اسکار، مشاوره دقیق بیمار و متخصص پوست است تا مشخص شود که بیمار بیشتر درباره ی چه بخشی از اسکار حساس است و پس از آن، بهترین درمان تعیین گردد.

اکثر روشهای درمانی زیر معمولا در مطب متخصصین پوست انجام می شود. صرفا درمان اسکارهای شدید، مانند سوختگی بخش وسیعی از بدن، ممکن است نیازمند بیهوشی عمومی یا بستری شدن در بیمارستان باشد.

اصلاح اسکار از طریق جراحی

اصلاح و درمان اسکار از طریق جراحی می تواند سبب تغییر اندازه، عمق یا رنگ اسکار شود و بدین ترتیب، ظاهر بهتری به آن بدهد. اصلاح اسکار از طریق جراحی معمولا منجر به کمرنگ شدن آن می شود. با توجه به این که هر اسکار ظاهر متفاوتی دارد، درمان آنها نیز به روش های گوناگونی انجام می شود.

اصلاح اسکار از طریق جراحی، روشی است برای از بین بردن اسکار و یکدست کردن پوست به صورت طبیعی تر و به توانایی کشسانی پوست در طول زمان بستگی دارد. اصلاح اسکار به روش جراحی بهترین روش ممکن برای اسکارهای پهن یا گسترده، اسکارهای نواحی ای از بدن که بیشتر در معرض دید هستند و یا اسکارهایی که به صورت الگو یا فرم خاصی بهبود یافته اند.

اسکارهای پهن و گسترده را اغلب می توان برش داد و ناحیه را بخیه زد، در نتیجه جای زخم نازک تر می شود. همچنین می توان از پهنا و طول اسکار نیز کاست. ممکن است در طی جراحی، پزشک به جای برش های منظم با خطوط صاف، از برش های نامنظم و خطوط شکسته استفاده کند تا اسکار به حالت خطوط شکسته درآید و تشخیص آن دشوارتر باشد.

گاهی اوقات می توان جهت اسکار را تغییر داد. به گونه ای که همه یا بخشی از اسکار که از خطوط و چین و چروک های طبیعی روی صورت عبور می کند، به داخل چین و چروک بیفتد و کمتر در معرض دید باشد. این روش را همچنین می توان برای منحرف کردن اسکارها به نواحی کمتر قابل رؤیت استفاده کرد، مانند خط مو یا نواحی اتصال طبیعی در صورت و بدن (مثلا محل برخورد و تلاقی بینی و گونه ها).

بهترین نتایج زمانی حاصل می شوند که اسکار برداشته شود و لبه های زخم، بدون حرکت یا کشش روی پوست، به یکدیگر نزدیک شوند.

درم ابریژن

درم ابریژن روشی برای درمان اسکارهای آکنه، جوش های پوستی، جای برخی زخم های جراحی و یا ناهنجاری های جزئی روی سطح پوست است. در این روش، متخصص پوست از یک دستگاه الکتریکی برای برداشتن لایه های سطحی پوست استفاده می کند تا کانتور هموارتری به سطح پوست بدهد. درم ابریژن می تواند برخی اسکارهای خاص را بهبود بخشد اما نمی تواند اسکار را کاملا از بین ببرد.

پس از درم ابریژن معمولا بیماران می توانند ظرف مدت یک هفته به محل کار بازگردند. درصورتی که مشکل آنان جزئی باشد، تنها یک جلسه درم ابریژن کفایت می کند. اما اگر نقایص آنان عمیق و گسترده باشد، مانند اسکارهای عمیق آکنه، ممکن است به چند جلسه درم ابریژن نیاز داشته باشند.

جوانسازی پوست با لیزر و لیزر رنگی پالس دای

یکی دیگر از روشهای بهبود اسکارهای جراحی، آکنه، آبله مرغان و سایر اسکارها، اصلاح اسکار با لیزر است. از اشعه پرانرژی برای از بین بردن یا بازسازی پوست اضافی و آسیب دیده استفاده می شود. بیماران معمولا در عرض یک هفته پس از لیزردرمانی به سرکار بازگشته یا فعالیت های عادی خود را از سر می گیرند. اما ممکن است پوست به مدت چند هفته یا ماه به رنگ صورتی درآید. این اتفاق به ویژه پس از جوانسازی پوست با لیزر دی اکسید کربن رخ می دهد.

انواع لیزر برای انواع مختلف مشکلات پوستی وجود دارد. به عنوان مثال، لیزر رنگی پالس دای از نور زرد برای از بین بردن قرمزی اسکار و صاف کردن اسکارهای برجسته (اسکارهای هیپرتروفیک یا کلوئیدی) استفاده می کند. این نوع اسکارها معمولا هر دو ماه یکبار به دو یا چند جلسه لیزر رنگی پالس دای نیاز دارند. لیزر رنگی پالس دای همچننی می تواند خارش و احساس سوزش در جای زخم (اسکار) را بهبود بخشد.

اسکارهای آکنه یا سایر اسکارهایی که ظاهری فرورفته دارند (آتروفیک) را نیز می توان از طریق جوانسازی پوست با لیزر بهبود بخشید.

فیلرهای بافت نرم (کلاژن، هیالورونیک اسید یا تزریق چربی)

مواد تزریقی مختلفی برای هموارسازی سطح اسکارهایی که ظاهری فرورفته دارند، موجودند. مقدار ماده ی تزریقی به اندازه و سختی اسکار بستگی دارد. بدین منظور می توان از کلاژن گاوی و یا انسانی استفاده نمود.

پس از تزریق می توان نتایج را بلافاصله مشاهده نمود. اما باید توجه داشت که این نتایج دائمی نیستند و تزریق کلاژن نیازمند تمدید است. تزریق هیالورونیک اسید معمولا ماندگاری بیشتری دارد. تزریق چربی بدن خود بیمار یا فاسیای اهدایی (نوعی بافت انسانی) نیز برای اسکارهای عمیق و ضخیم کاربرد دارد.

متخصص پوست در خصوص فیلرهای مناسب و دردسترس صحبت می کند و شما را یاری می دهد تا بهترین گزینه را برای بهبود اسکار خود انتخاب نمایید. در حال حاضر تحقیقات متعددی برروی فیلرهای ماندگارتر در حال انجام است.

پانچ گرافت و پانچ اکسیزیون

پانچ گرافت ها تکه های بسیار کوچکی از پوست معمولی هستند که جایگزین پوست حاوی اسکار می شوند. در این روش از یک کاتر کوکی دایره ای کوچک برای ایجاد یک حفره ی ریز روی پوست و برداشتن اسکار استفاده می شود. سپس ناحیه موردنظر با آن تکه پوست معمولی که فاقد اسکار است (به آن پلاگ می گویند)، پر می شود. پلاگ معمولا از پوست پشت گوش گرفته می شود. پلاگ ها به مدت پنج تا هفت روز بعد در ناحیه موردنظر جای می گیرند و طبیعی به نظر می رسند.

از طرف دیگر، در روش پانچ اکسیزیون، از بخیه برای بستن حفره های روی پوست استفاده می شود که در اثر پانچ نواحی کوچکی از پوست ایجاد شده اند. بخیه ها حدود پنج الی هفت روز بعد برداشته می شوند. اگرچه بعد از پانچ گرافت و پانچ اکسیزیون نیز زخم هایی روی پوست ایجاد می شود اما سطح پوست صافتر می شود و خیلی کمتر از اسکارهای عمیق در معرض دید است. بهتر است اسکارهای عمیق یا اسکار آکنه به وسیله پانچ گرافت یا پانچ اکسیزیون درمان شوند.

لایه برداری شیمیایی

در این روش، از یک محلول شیمیایی برای برداشتن لایه سطحی پوست استفاده می شود. انجام این کار می تواند اسکارهای عمیق و فرورفته را هموار ساخته و رنگ یکدست تری به پوست بدهد. این روش برای اسکارهای سطحی کم عمق بسیار مفید است.

ماده شیمیایی موردنظر به وسیله ی گاز استریل یا یک اپلیکاتور معمولی که مقداری پنبه در انتهای وجود دارد، از پیشانی تا روی گونه ها و سپس چانه استعمال می شود. مواد شیمیایی مختلف سبب لایه برداری با شدت های مختلف می شوند. لایه برداری های سبک دوره ی بهبود ندارند، اما در لایه برداری های عمیق تر ممکن است بهبودی پوست تا حدود دو هفته طول بکشد. شدت و رنگ اسکار تعیین کننده ی شدت لایه برداری است.

سایر روشهای درمان اسکار

استفاده از بانداژهای فشاری و ماساژدادن نیز اگر چندین ماه به صورت منظم انجام شود می تواند برخی اسکارها را هموارتر و صاف تر کند.

ژلها، کرم ها و بانداژهای حاوی سیلیکون نیز در کاهش ضخامت اسکار و تسکین درد موثرند. این محصولات باید به صورت منظم استفاده شوند. توجه داشته باشید که نتایج حاصله نیز فرد به فرد متفاوت است. بیمار می تواند در کنار تزریق بافت اسکار، از ژلهای حاوی سیلیکون نیز به منظور بهبود و صاف شدن اسکارهای برجسته در منزل استفاده کند.

کرایوتراپی (سرما درمانی) نیز به صورت انجماد لایه های فوقانی پوست است که سبب ایجاد تاول روی پوست می شود تا بدان طریق، بافت اضافی تشکیل شده روی اسکار برداشته شود.

کورتیزون (استروئید) تزریقی یا نواری نیز تاثیر بسزایی در نرم کردن اسکارهای بسیار خشن (یا کلوئیدها) دارد که سبب کوچک و صاف شدن آنها می شود. این روش درمانی (در کنار لیزر رنگی پالس دای) برای اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئیدی موثر است.

اینترفرون نوعی ماده شیمیایی است که به ناحیه ی اسکار تزریق می شود و می تواند به نرم شدن و بهترشدن ظاهر اسکار کمک نماید.

استفاده صحیح و حرفه ای از لوازم آرایش نیز می تواند تاثیر قابل توجهی در پوشاندن جای زخم و اسکار داشته باشد. پزشکان بیماران خود را تشویق می کنند تا پس از درمان اسکار، آرایش کنند. آرایش ظاهر فرد را بهتر نشان می دهد و در عین حال، طبیعت روند درمان و بهبود را تکمیل می کند.

آیا غبغب و چربی‌های سرسختی که در زیر چانه و گردن شما وجود دارد، آزاردهنده است؟ آیا تمام روش‌ها را امتحان کرده‌اید و همچنان غبغب دارید؟ شاید بهتر است لیپوساکشن چانه را امتحان کنید که کمترین میزان تهاجم را دارد. در ادامه به پاسخ برخی از پرسش‌های مربوط به این روش درمانی می‌پردازیم؛

لیپوساکشن چیست؟

لیپوساکشن راهی است برای حذف دائمی چربی‌های اضافی و لاغرتر به نظر رسیدن. این روش درمانی کمترین میزان تهاجم را دربردارد و به شما کمک می‌کند تا به ظاهر دلخواه خود دست یابید. لیپوساکشن نوعی عمل بسیار کوتاه است که زمان ریکاوری و بهبودی پس از عمل نیزسریع و کوتاه است. برای انجام لیپوساکشن، کمترین زمان را در مطب دکتر سپری خواهید کرد.

لیپوساکشن غبغب چیست؟

چانه ناحیه‌ای است که اغلب نادیده گرفته می‌شود، اما تاثیر بسزایی در داشتن ظاهری جوان و شاداب دارد. با افزایش سن، پوست زیر چانه شروع به افتادگی می‌کند. ممکن است متوجه شوید که چربی اضافه در قست زیر چانه تجمع می‌یابد و سبب ایجاد غبغب می‌شود. این اتفاق بخشی طبیعی از روند پیری و افزایش سن است، علاوه بر این ژنتیک نیز می‌تواند تا حدودی تاثیرگذار باشد. حتی افرادی که وزن مناسبی دارند نیز ممکن است با بالا رفتن سن دچار غبغب و چربی اضافی در ناحیه‌ی چانه شوند. برای رفع این مشکل، لیپوساکشن می‌تواند راه مناسبی باشد که چربی اضافی زیر چانه را از بین برده و خط فک طبیعی شما را نمایان کند.

لیپوساکشن چانه راهی برای از بین بردن دائمی چربی‌های اضافی چانه و گردن است. پس از انجام این عمل، خط فک برجسته‌تری خواهید داشت و جوان‌تر به نظر می‌رسید. انجام لیپوساکشن چانه می‌تواند احساس رضایت و اعتماد به نفس بیشتری را در شما ایجاد نماید. این روش درمانی بسیار رایج است و برای انجام آن می‌توانید از بی‌حسی موضعی و یا گاز خنده (نیتروز اکسید) استفاده کنید و زمان بهبودی نیز بسیار کوتاه است.

شیوه‌ی انجام عمل به چه صورت است؟

لیپوساکشن چانه حدود یک ساعت طول می‌کشد. در روزعمل، شما به یک اتاق راحت منتقل می‌شوید تا در آنجا لیپوساکشن انجام شود. احتمالا قبل از این که عکس‌های درمانی گرفته شوند، صورت شما علامتگذاری می‌شود و نتیجه‌ی دلخواه شما مورد بررسی قرار می‌گیرد.

ابتدا تحت بی حسی موضعی و احتمالا گاز خنده (نیتروز اکسید) قرار خواهید گرفت. به محض آماده شدن برای عمل، شکاف‌های کوچکی در امتداد چانه شما ایجاد خواهد شد. سپس از لیزر لیپولیز برای ذوب کردن چربی‌ها و سفت شدن پوست استفاده می‌گردد. یک لوله نازک نیز برای مکش رسوبات چربی ذوب‌شده در این شکاف‌ها قرار می‌گیرد.

درمان‌های جانبی که ممکن است موردنیاز باشند

درصورتی که نیازمند سفت‌شدن بیشتر پوست باشید، ممکن است لازم باشد از فرکانس رادیویی زیرپوستی برای شما استفاده شود تا نتایج دلخواه حاصل گردد. طی این فرآیند، انرژی و فرکانس رادیویی هلیوم سرد به زیر پوست شما انتقال می‌یابد. این امر می‌تواند به سفت‌شدن پوست کمک کرده و شانس شما برای دستیابی به نتایج دلخواهتان را بالا ببرد. همچنین می‌توان از روش انتقال چربی اضافی به بخش دیگری از بدنتان که نیاز به لیفت دارد، استفاده کرد.

پس از انجام لیپوساکشن چانه باید منتظر چه تغییرات و یا پیامدهایی باشیم؟

 لیپوساکشن یک روش درمانی است که معمولا تداخل زیادی در زندگی شما ایجاد نمی‌کند. پس از عمل، احتمالا پزشک معالج فعالیت‌های روزمره‌ی شما را محدود نخواهد کرد، اما ممکن است از شما خواسته شود که بلافاصله پس از عمل، زیاد به خودتان فشار نیاورید. می‌توانید در عرض دو الی سه روز پس از انجام لیپوساکشن، فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرید. ممکن است مسکن‌های بدون نسخه نیز برای شما تجویز شود. همچنین امکان دارد پزشک معالج از شما بخواهد که یک الی دو هفته پس از عمل، ورزش‌های سبک انجام دهید. تا دو هفته پس از انجام لیپوساکشن باید از انجام ورزش‌های سنگین و فعالیت بدنی شدید خودداری گردد.

پس از حدود دو روز متوجه تغییراتی در صورت خود خواهید شد. اما لازم به ذکر است که تقریبا دو هفته طول می‌کشد تا پوست شما سفت و منقبض شود. پوست اطراف خط فک تا سه ماه در حال شکل‌گیری خواهد بود. می‌توان گفت که روند بهبودی کامل و ثابت شدن تغییرات تا حدود 6 ماه ادامه خواهد داشت. لیپوساکشن هیچگونه جای زخم و بخیه به دنبال ندارد و جای عمل، به سختی قابل تشخیص خواهد بود.

گن مخصوص لیپوساکشن چانه

پس از انجام لیپوساکشن، شما باید چانه‌بند فشاری بپوشید. چانه‌بند محصولی بسیار نرم و راحت است که پس از عمل باید استفاده شود تا مقداری فشار را به چانه و زیر آن وارد نماید. چانه‌بند فشاری از مواد محکم و مصنوعی ساخته شده است که پس از انجام لیپوساکشن، ناحیه‌ای که تحت عمل قرار گرفته است را در معرض فشار قرار می‌دهد. چانه بند طبی فشاری مخصوص لیپوساکشن دارای سایزها و انواع مختلفی است که می‌تواند در هر قسمت از بدن شما قرار بگیرد. درصورتی که به تازگی لیپوساکشن چانه انجام داده‌اید، باید از چانه بندی فشاری استفاده کنید که دارای دو بند در اطراف است تا فک و چانه شما را احاطه کند. این نوع چانه بند، قسمت‌های پشتی سر و زیر چانه‌ی شما را فرا می‌گیرد. بسته به برند های متفاوت قیمت گن غبغب هم تغییر میکند.

پس از انجام لیپوساکشن از گن‌های طبی فشاری استفاده می‌شود، البته این گن‌ها را می‌توان پس از سایر عمل‌های زیبایی نیز استفاده کرد و صرفا محدود به لیپوساکشن نمی‌باشد. اگر از نحوه‌ی صحیح پوشیدن گن فشاری مطلع باشید، بخش مهمی از درمان پس از عمل خود را به درستی رعایت کرده‌اید. مقدار فشار وارده برای تقویت و تسریع روند بهبودی در نظر گرفته شده است و نمی‌تواند سبب شکلدهی به ناحیه مورد نظر شود.

چرا بعد از انجام لیپوساکشن باید از گن و لباس‌های فشاری استفاده کرد؟

علل مختلفی برای لزوم استفاده از گن لیپوماتیک بعد از عمل لیپوساکشن وجود دارد. به عنوان مثال، این گن‌ها میزان تورم و کبودی را کاهش می‌دهند. علت این امر، فشاری است که توسط این محصولات به ناحیه درگیر وارد می‌شود که آن را ترغیب به بهبودی می‌کند. در این حالت، ریکاوری و روند بهبود شما نیز بسیار راحتتر خواهد بود. در صورتی که از گن بعد از جراحی استفاده نکنید، احتمالا دوره‌ی بهبود شما طولانی تر خواهد بود.

بدین ترتیب، اگر بعد از لیپوساکشن چانه، از چانه بند طبی فشاری استفاده کنید، دوران ریکاوری کوتاه‌تری را تجربه خواهید کرد. علت این امر افزایش جریان خون و تشویق بافت‌های سالم به رشد می‌شود که به دلیل فشار وارده توسط چانه بند فشاری است. در این حین، بدن به تولید مایعات می‌پردازد. چانه بند طبی فشاری، مایعاتی را که پس از لیپوساکشن در چانه تجمع می‌یابند را خارج می‌کند. علاوه بر این، مقدار خونی که به سطح پوست می‌رسد را نیز کاهش می‌دهد.

نتایج مورد انتظار

مدت کوتاهی پس از انجام لیپوساکشن، می‌توانید نتایج حاصل از آن را مشاهده نمایید. متوجه خواهید شد که پوست اطراف خط فک شما به تدریج سفت می‌شود و دیگر چربی اضافی وجود ندارد. این امر، ظاهری جوان تر و خط فک برجسته تری برای شما به ارمغان می‌آورد. با این حال، همچنان مهم است که رژیم غذایی و سبک زندگی سالمی داشته باشید تا چربی جدیدی در آن ناحیه تشکیل نشود.

هزینه لیپوساکشن چانه چقدر است؟

هزینه چانه بند لیپوساکشن چانه به مقدار چربی‌ای که باید برداشته شود و نوع بیهوشی که استفاده می‌شود بستگی دارد. به ندرت پیش می‌آید که شرکت‌های بیمه پزشکی، درمان‌های لیپوساکشن را پوشش دهند. شما می‌توانید هزینه درمان خود را به صورت نقدی پرداخت کنید یا از یک طرح مالی که تحت حمایت جراح پلاستیک موردنظر شما باشد استفاده نمایید.

آیا شما کاندیدای خوبی برای انجام لیپوساکشن هستید؟

اگر می‌خواهید چربی‌های اضافی را از قسمت چانه و غبغب خود بردارید، کاندیدای خوبی برای لیپوساکش چانه خواهید بود. این روش درمانی راه حل دائمی تری را برای حذف چربی‌های اضافی ارائه می‌دهد. اگر گزینه‌های درمانی غیر تهاجمی را امتحان کرده‌اید و نتیجه‌ای دریافت نکرده‌اید، لیپوساکشن چانه ممکن است برای شما عالی عمل کند. به طور کلی برای تعیین اینکه آیا شما کاندید مناسبی برای لیپوساکشن هستید یا خیر، نیاز به مشاوره است.

این روش درمانی برای خانم‌هایی که در زمان لیپوساکشن باردار یا شیرده نیستند توصیه می‌شود. همچنین توصیه می‌شود که شرایط یا بیماری‌ای نداشته باشید که توانایی بدن شما را برای بهبودی پس از درمان مختل کند. لیپوساکشن می‌تواند یک گزینه درمانی عالی برای خانم‌ها و آقایان باشد. اگر قصد انجام لیپوساکشن را دارید باید در سلامت کامل باشید.

نتیجه‌گیری

درصورتی که در ناحیه چانه شما چربی اضافی وجود دارد و شما را اذیت می‌کند، لیپوساکشن چانه راهی مناسب برای حل این مشکل است. لیپوساکشن یک روش درمانی بسیار کوتاه است که پس از آن نیز به سرعت می‌توانید به زندگی عادی بازگردید.

کلاژن فراوان‌ترین پروتئین ساختاری موجود در بدن است.

پروتئین ساختاری حاوی ملکول‌های درهم تنیده‌ای است که ساختار بافتهای مختلف بدن را تشکیل می‌دهند. نمونه‌هایی از این بافتها عبارتند از پوست، استخوان، تاندون‌ها و رباط‌ها.

با افزایش سن، بدن افراد کلاژن کمتری تولید می‌کند. این امر می‌تواند منجر به بروز مشکلاتی مانند چین و چروک، افتادگی پوست و همچنین خشکی و عدم انعطاف‌پذیری مفاصل شود.

برخی مواد غذایی حاوی پروتئین و مواد مغذی هستند که بدن برای تولید کلاژن بدان‌ها نیازمند است. این پروتئین‌ها و مواد مغذی همچنین در مکمل‌های کلاژن موجود هستند.

این مقاله به بررسی نقش کلاژن در بدن می‌پردازد و مواد غذایی موثر در تولید کلاژن را معرفی می‌نماید. علاوه بر این، فهرستی از مکمل‌های کلاژن گوناگون را مورد بررسی قرار می‌دهد.

کلاژن چیست؟

منگنز موجود در سبزیجات دارای برگ‌های سبز می‌تواند به سنتز و تولید کلاژن کمک کند.

طبق پژوهشی که قبلا صورت گرفته، کلاژن یک سوم از حجم پروتئین‌های موجود در بدن را تشکیل می‌دهد. این ماده سبب ایجاد الیاف پیوندی می‌شود و بدین طریق، ساختار بافت‌ها و اندام‌های مختلف بدن را تشکیل داده و آنها را تقویت می‌کند، این بافت‌ها و اندام‌ها عبارتند از:

• پوست
• رگ‌های خونی
• استخوان‌ها و دندان‌ها
• رباط‌ها و غضروف‌ها
• ارگانهای داخلی

کلاژن و الاستین از اجزای ساختاری مهم پوست به شمار می‌آیند. این مواد به حفظ صافی و قابلیت ارتجاعی پوست کمک می‌کنند. با افزایش سن، سطح پروتیئن‌های موجود در بدن کاهش می‌یابد. این یکی از دلایلی است که پوست افراد با افزایش سن شروع به شل شدن می‌کند و چین و چروک‌هایی در آن به وجود می‌آیند. کلاژن علاوه بر این که به حفظ لطافت و جوانی پوست افراد کمک می‌کند، خاصیت‌های زیر را نیز داراست:

• درمان کبودی‌های پوستی
• ترمیم استخوان‌های شکسته یا ترک‌برداشته
• حفظ سلامت دستگاه گوارش

انواع کلاژن

کلاژن انواع گوناگونی دارد، اما رایج‌ترین انواع کلاژن موجود در بدن عبارتند از:

• نوع اول: این نوع کلاژن، تشکیل‌دهنده‌ی بافت همبند پوست، استخوانها، دندانها، تاندون‌ها و رباط‌ها است.
• نوع دو: غضروف‌ها عمدتا از این نوع کلاژن تشکیل شده‌اند.
• نوع سه: این نوع کلاژن، به تقویت اندام‌ها، پوست، ماهیچه‌ها و عروق خونی می‌پردازد و به آنها شکل می‌دهد.
• نوع چهار: این کلاژن، جزء اصلی غشایی است که بافت‌های بدن فرد را از یکدیگر مجزا می‌کند.

مشکلات رایج پوست با افزایش سن

مواد غذایی غنی از کلاژن

برخی مواد غذایی حاوی پروتئین‌هایی به نام آمینواسیدها هستند. بدن از آمینواسیدها برای ساخت یا سنتز کلاژن استفاده می‌کند. می‌توان به مواد غذایی ذیل اشاره کرد:

• آبگوشت حاوی استخوان
• گوشت حیوانات
• ماهی
• لبنیات
• تخم مرغ

برخی از آمینواسیدهای ضروری که در سنتز و تولید کلاژن نقش اساسی دارند، عبارتند از:

• گلیسین
• پرولین
• لیزین
• لوسین

ویتامین‌ها و مواد معدنی خاص نیز به سنتز کلاژن کمک می‌کنند. جدول زیر حاوی ریزمغذی‌هایی است که به سنتز و تولید کلاژن کمک می‌کنند، همچنین موادغذایی حاوی این ریزمغذی‌ها نیز آورده شده است:

مکمل‌های کلاژن

ممکن است برخی افراد بخواهند از طریق مصرف مکمل کلاژن، تولید کلاژن بدن خود را افزایش دهند. مکمل‌های کلاژن انواع مختلفی دارند که در زیر به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم:

• ژلاتین
• قرص یا کپسول‌های حاوی کلاژن
• پودرهای کلاژن پپتید
• پودر پروتئین کلاژن
• کلاژن مایع
• نوشیدنی‌های حاوی کلاژن
• کلاژن دریایی برگرفته از پوست ماهی

پژوهش‌های مربوط به موادغذایی و مکمل‌های حاوی کلاژن

در زیر برخی از تحقیقاتی مورد بررسی قرار گرفته‌اند که به تاثیر کلیدی موادغذایی و مکمل‌های حاوی کلاژن بر سلامتی بدن اختصاص دارند.

1. سلامت بافت همبند

آمینواسیدها به افزایش سنتز کلاژن کمک می‌کنند، و این امر می‌تواند به سلامت و عملکرد بهتر بافت‌های همبند کمک نماید.

پژوهش معتبری که در سال 2019 منتشر شد به بررسی غلظت آمینواسیدهای موجود در خون (AAs) پس از مصرف پروتئین کلاژن، پروتئین موجود در لبنیات، و همچنین آبگوشت حاوی استخوان پرداخت.

نویسندگان اذعان داشتند که افزایش آمینواسید در خون می‌تواند به افزایش تشکیل کلاژن در رباط‌ها و تاندون‌ها در حین انجام فعالیت‌های ورزشی کمک کند.

یافته‌ها حاکی از آن بودند که مصرف پروتئین کلاژن سبب افزایش آمینواسید گلیسین و مصرف پروتئین‌های لبنی سبب افزایش آمینواسید لوسین می‌شود. به علاوه، آبگوشت حاوی استخوان در مقایسه با مکمل‌ها، منجر به افزایش کندتر اما بلندمدت‌تر آمینواسیدها می‌شود.

با ابن حال، طبق پژوهش معتبری که در سال 2019 صورت گرفته است، میزان آمینواسیدهای موجود در آبگوشت حاوی استخوان به نحوه‌ی پخت این غذا بستگی دارد. نویسندگان همچنین اذعان داشتند که بعید است آبگوشت حاوی استخوان بتواند تشکیل کلاژن را در بدن به صورت مداوم افزایش دهد.

2. سلامت پوست

یکی از انتقاداتی که به مکمل‌های کلاژن وارد می‌شود این است که این مکمل‌ها توسط اسیدها و آنزیم‌های موجود در روده و دستگاه گوارش، تجزیه شده و از بین می‌روند.

اما کلاژن هیدرولیزشده (HC) کلاژنی است که فرآوری شیمیایی شده است و روده می‌تواند به راحتی آن را هضم کند. این بدان معناست که این نوع کلاژن دست‌نخورده باقی می‌ماند و از طریق خون به پوست و مفاصل انتقال می‌یابد.

پژوهش مختصری که در سال 2015 صورت گرفت، به بررسی تاثیر مکمل‌های هیدرولیزشده بر سلامت و جوانی پوست زنان یائسه پرداخت.

این مکمل‌ها حاوی ترکیبات ضدپیری از جمله هیالورونیک اسید، ویتامین‌ها و مواد معدنی بودند.

پژوهش مذکور نشان داد که مکمل خوراکی سبب کاهش قابل توجه عمق چین و چروک، افزایش قابل توجه الاستیسیته‌ی پوست و آبرسانی آن می‌شود.

کلاژن موجود در موادغذایی در مقایسه با کلاژن موجود در مکمل‌ها

مکمل‌های کلاژن راهی آسان و مناسب برای افزایش تولید کلاژن در بدن افراد هستند. با این وجود، ممکن است مکمل‌های مختلف حاوی مقادیر گوناگونی از کلاژن باشند. این مسئله سبب می‌شود که متخصصین نتوانند به راحتی بگویند که آیا یک مکمل خاص می‌تواند اثربخش باشد یا خیر.

با توجه به این که سازمان غذا و داروی امریکا (FDA) نظارتی بر مکمل‌ها ندارد، ممکن است افراد در خصوص محتویات، ایمن‌بودن و یا سمیت مکمل‌ها نگرانی‌ها و دغدغه‌هایی داشته باشند.

افراد همچنین بایستی توجه داشته باشند که کلاژن موجود در مکمل‌های کلاژن معمولا از پوست و استخوان حیواناتی مانند خوک و گاو گرفته می‌شود. به همین دلیل، این مکمل‌ها برای گیاهخواران، افراد وگان یا کسانی که معتقد به برخی مذاهب خاص هستند، مناسب نمی‌باشند.

افزایش تولید کلاژن از طریق رعایت یک رژیم غذایی سالم و متنوع احتمالا ایمن تر بوده و برای سلامتی مفیدتر خواهد بود. هنگامی که فرد رژیم غذایی سالمی دارد، مواد مغذی گوناگونی دریافت می‌کند که مزایای متعددی را برای سلامتی وی به دنبال خواهد داشت

مواد غذایی که بایستی از خوردن آنها اجتناب کرد

بایستی مصرف غذاهای حاوی قند اضافی را محدود کرده یا از خوردن آنها اجتناب کرد تا سطح کلاژن موجود در بدن را حفظ نمود.

قند می‌تواند با الیاف کلاژن ارتباط متقابل برقرار کند و ترکیباتی به نام محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) تولید نماید. این ترکیبات می‌توانند به بدن آسیب برسانند.

طبق مقاله‌ای که در نشریه‌ی آکادمی تغذیه و رژیم درمانی (Academy of Nutrition and Dietetics) منتشر شد، محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) با بیماری‌هایی مانند دیابت و نیز بیماری‌های قلبی عروقی ارتباط مستقیم دارند.

خلاصه

کلاژن نوعی پروتئین ضروری است که تشکیل‌دهنده‌ی ساختار بسیاری از بافت‌های بدن است. با افزایش سن، بدن کلاژن کمتری را تولید می‌کند. کاهش سطح کلاژن بدن می‌تواند تاثیر مخربی بر پوست، مفاصل و بافت‌های همبند داشته باشد.

موادغذایی خاصی وجود دارند که می‌توانند تولید کلاژن را در بدن افزایش دهند. مصرف این قبیل موادغذایی به افزایش سطح کلاژن موجود در بدن کمک می‌کند.

مکمل‌ها نیز راه دیگری برای افزایش تولید کلاژن تلقی می‌شوند. با این حال، نباید مکمل‌ها را جایگزین رژیم غذایی متنوع و سالم کرد.

رژیم غذایی سالم علاوه بر افزایش تولید کلاژن، فواید متعددی نیز برای سلامتی بدن دارد.

مکمل های کلاژن

آیا پوست شما دچار خارش، ترک خوردگی، جوش و یا لک های عجیب است؟ التهاب، تغییر در بافت، رنگ و لک ها ممکن است در اثر عفونت، بیماری مزمن پوستی یا تماس با ماده آلرژی زا یا تحریک کننده ها ایجاد شوند. اگر فکر می کنید یکی از این مشکلات پوستی بزرگسالان را دارید از پزشک بخواهبد علت آن را بررسی کند. بیشتر این عارضه ها جزئی هستند، اما بعضی از آن ها می توانند نشانه های جدی و خطرناکی باشند.

1- زونا

 جوش های برجسته که به تاول های دردناک تبدیل میشوند زونا نام دارد که باعث سوختگی،خارش،سوزن سوزن شدن یا حساسیت شدید پوست می شود. زونا اغلب روی تن و باسن ظاهر میشود اما می تواند در هرنقطه دیگر بدن نیز ظاهر شود. بروز این بیماری حدود 2 هفته طول میکشد بعد از  2هفته این بیماری بهبود خواهد یافت اما درد، بی حسی و خارش ممکن است ماه ها، سالها و یا حتی تا آخر عمر باقی بماند. به وسیله کرم های مخصوص، دارو های ضد ویروس، استرویيد ها و حتی داروهای ضد افسردگی می توان این بیماری را درمان کرد. بسیار مهم و ضروری است که برای پیشگیری از عوارض های بیشتر درمان این بیماری زودتر شروع شود.

2- کهیر

کهیرها شبیه به جوش هستند و می توانند خارش، سوزش یا سوختگی داشته باشند .اندازه کهیرها متفاوت است و گاهی به هم پیوسته هستند. ممکن است آنها در هر قسمت از بدن ظاهر شوند و از چند دقیقه تا چند روز ادامه داشته باشند. از علل به وجود آمدن کهیر می توان به دمای بالا، عفونت هایی مانند گلودرد میکروبی و آلرژی به دارو ها، غذا ها و مواد افزودنی غذایی و ادویه ها نام برد.  کرم های مخصوص پوست و آنتی هیستامین می توانند به شما در این مرحله کمک کنند.

 3- پسوریازیس

از نشانه های این بیماری میتوان به لک های ضخیم و قرمز رنگ پوست که پوشیده شده از پوسته های سفید یا نقره ای است اشاره کرد. پزشکان میدانند که پسوریازیس چگونه عمل میکند- سیستم ایمنی بدن باعث رشد سریع سلولهای جدید پوست میشود- اما آنها نمیدانند که چه چیزی باعث آن میشود. این وصله ها و تکه ها به طور معمول در پوست سر، آرنج، زانو و کمر ظاهر میشوند. آنها میتوانند در طول زندگی بهبود یابند و مثل اولشان شوند. از روش های درمانی این بیماری میتوان کرمها و پمادهای پوستی، لیزر،‌ داروهای خوراکی تزریق و یا تزریق وریدی نام برد.

4- اگزما

اگزما از چندین بیماری غیر مسری تشکیل شده است که باعث التهاب، قرمزی، خشکی و خارش پوست میشود. پزشکان مطمئن نیستند که چه عاملی باعث بروز اگزما میشود، اما آنها میدانند که عواملی چون استرس، مواد تحریک کننده (مانند صابونها)، مواد آلرژی زا و آب و هوا میتوانند باعث تشدید این بیماری شوند. اگزما در بزرگسالان اغلب در آرنج، دستها و چین های پوستی ایجاد میشود. چندین دارو وجود دارد که برای درمان اگزما مفید است. برخی از آنها موضعی هستند و بر روی پوست مالیده میشوند و برخی از آنها مانند قرص یا شربت خوراکی هستند.

5- آکنه روزاسه

احساس گر گرفتگی، و به دنبال آن قرمزی در بینی، چانه، گونه ها و پیشانی میتواند بیماری پوستی رزاسه باشد. به مرور زمان با رگه های قرمز نمایان میشوند و ممکن است پوست ضخیم، برجسته و جوشهای چرکی بزند. حتی ممکن است این بیماری بر روی چشمها نیز اثر بگذارد. داروهای این بیماری که هم موضعی هستند هم خوراکی در دسترس هستند و کمیاب نیستند. پزشکان میتوانند رگه های خونی و پوست قرمز و یا ضخیم شده را با استفاده از لیزر درمان کنند.

6- تبخال

ویروس های کوچک تبخال باعث ایجاد تاول های کوچک، دردناک و پر از مایع در دهان یا بینی میشوند. درمان تبخال ها حدود ده روز طول میکشد و به راحتی میتواند از فردی به فردی دیگر منتقل شود. از عوامل تحریک کننده این بیماری میتوان تب، قرار گرفتن بیش از حد زیر آفتاب، استرس و تغییرات هورمونی مانند پریود را نام برد. تبخال را میتوان با قرص یا کرمهای ضد ویروس درمان کرد. در شرایطی که تبخال ها چرکی شدند،‌ قرمزی آنها گسترده تر شد و چشمها سوزش پیدا کرد و دچار تب شدید حتما با پزشک صحبت کنید. این موارد را میتوان با استفاده از قرص و کرم بهبود بخشید.

7- ضایعات پوستی (راش) که توسط گیاهان ایجاد میشود

تماس با پوشش روغنی حاصل از پیچکهای سمی، بلوط  یا سماق باعث ایجاد ضایعات پوستی در بسیاری از افراد میشود. این بیماری با قرمزی و تورم در محل تماس با این گیاهان شروع شده و سپس دچار خارش میشوند. تاول ها معمولا حدود 12 تا 72 ساعت پس از لمس گیاه بر روی پوست ظاهر میشوند. ضایعات معمولی مانند خط قرمز به نظر میرسند، که اگر به بدن برخورد کند کل آن را این خطها در بر میگیرند. بروز این بیماری معمولا تا دو هفته طول میکشد. درمان این بیماری میتواند هم موضعی باشد هم داروهای خوراکی.

8- خارش ضایعات پوستی توسط گیاهان را تسکین دهید

ضایعات پوستی توسط گیاهان را با استفاده از کمپرس های یخ و حمام با جو دو سر میتوان تسکین داد. پزشک ممکن است در شرایطی که ضایعات شدید و عفونی هستند دارو و آنتی بیوتیک تجویز کند. گیاهانی که باعث ایجاد چنین بیماریی میشود را شناسایی کنید و از تماس با آنها خودداری کنید. بطور کلی، بلوط سمی در غرب راکی رشد میکند، پیچک سمی در شرق.

9- برگشت مو درون پوست (فولیکولیت)

فولیکولیت معمولا بعد از اصلاح زمانی که موی تراشیده شده رشد میکند و تیز میشود به درون پوست برمیگردد و آنجا رشدش را ادامه میدهد اتفاق می افتد. این عمل میتواند باعث تحریک، جوش و حتی زخم شود. برای به حداقل رساندن فولیکولیتها، قبل از اصلاح دوش آب گرم بگیرید، تیغ را به جهتی که موهایتان رشد میکند بکشید و در حالی که تیغ را بر روی پوستتان میکشید پوست را نکشید. سعی کنید همیشه هنگام اصلاح از کف و یا کرم اصلاح استفاده کنید و سپس با آب سرد محل اصلاح شده را بشویید و بعد از آن از مرطوب کننده استفاده کنید.

10- اسکین تگ (گوشت اضافه)

فیلیپ های کوچک که بافت گوشتی و کمی تیره دارند از ریشه بر روی پوست آویزان میشوند. آنها معمولا در گردن، سینه، کمر، زیربغل، زیر پستانها یا در ناحیه کشاله ران دیده میشوند. گوشت اضافه ها اغلب در زنان و افراد مسن دیده میشود. آنها خطرناک نیستند و معمولا ایجاد درد نمیکنند مگر اینکه پوست اطراف آنها را مالش دهید و دچار تحریکشان کنید. پزشک میتواند این گوشت اضافه ها را قطع کند،‌ بسوزاند یا توسط یخ زدگی آنها را بردارد.

11- آکنه

آکنه زمانی ایجاد میشود که منافذ پوست با روغن وسلولهای مرده پوست بسته شده باشد. منافذی که باز میمانند رنگشان تیره میشود و تبدیل به جوش های سر سیاه میشود. منافذی که کاملا بسته شده باشند به عنوان جوش های سر سفید شناخته میشوند. وجود باکتری ها و هورمون ها باعث ایجاد آکنه میشوند که اغلب در صورت، سینه و کمر ظاهر میشوند. همچنین آکنه میتواند تبدیل به جوش ها و کیست های پر از چرک شود. برای کمک به کنترل آکنه، قسمت هایی از پوست که چرب هستند تمیز نگه دارید و از فشار دادن جوش ها خودداری کنید. (زیرا ممکن است باعث عفونت و جای زخم شود)

12- بیماری پوستی پای ورزشکاران

این بیماری که عفونت قارچی پوست است باعث پوسته شدن، قرمز شدن، خارش و سوختگی پاها می شود. همچنین ممکن است باعث ایجاد تاول و زخم نیز در پاها شود. این بیماری پوستی مسری است و از طریق تماس می تواند به فرد دیگری انتقال یابد. برای جلوگیری از این بیماری، هرگز از یک کفش مشترک با کسی که دچار این بیماری است استفاده نکنید و در مناطقی مانند رختکن یا حوضچه های استخر با پای برهنه راه نروید. این بیماری را می توان با لوسیون های موضعی ضد قارچ درمان کرد. برای موارد شدیدتر این بیماری، پزشک می تواند دارو تجویز کند. در طول درمان، باید پا و قسمت داخلی کفش را حتما تمیز و خشک نگه داشت.

13- خال سیاه و گوشتی

خال های تیره و گوشتی معمولا قهوه ای یا سیاه هستند و می توانند در هر نقطه از بدن ظاهر شوند. برخی از این خال ها با گذشت سال ها به آرامی تغییر می کنند. آن ها می توانند از حالت صاف به حالت برجسته  درآیند، ممکن است روی آن ها مو رشد کند یا تغییر رنگ دهند. خال ها را سالی یکبار توسط متخصص پوست بررسی کنید. در صورت مشاهده تغییراتی از قبیل تغییر رنگ غیر معمول یا ناهواری آن ها، خونریزی و یا خارش فورا به پزشک مراجعه نمایید.

14- لک هایی که در سن بالا و یا داشتن کبد چرب ایجاد می شوند

این لک های قهوه ای یا خاکستری مزاحم واقعا در اثر افزایش سن ایجاد نمی شوند، هر چند با افزایش سن بیشتر مشاهده می شوند. این لک ها  از قرار گرفتن در معرض نور خورشید دریافت می شود، به همین دلیل است که آن ها روی صورت، دست ها و بازوها ظاهر می شوند. برای کم رنگ شدن آن ها می توان از کرم های سفید کننده، لایه بردارها و روش های درمانی سبک استفاده کرد. برای در امان بودن از مشکلات جدی مانند بیماری ملانوم که نوعی سرطان پوست است به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

15- پیتیریازیس روزه آ (جوش­های پولکی)

ضایعات بی ضرری هستند که معمولا به صورت یک تکه صورتی با حاشیه برجسته شروع می شوند. روزها تا هفته ها این ضایعات شروع به خارش و سپس گسترش پیدا میکنند. این بثورات ممکن است به شکل درخت کریسمس باشند که در بدن پخش می شوند. پزشکان به طور قطع نمی دانند که چه عواملی باعث این بیماری میشود اما همچنین به این باور هم نیستند که مسری باشند. این بیماری اغلب در طی ۶ تا ۸ هفته بدون هیچگونه درمانی از بین می رود و اغلب در سنین ۱۰ تا ۳۵ سالگی ظاهر میشود.

16- ملاسما (ماسک بارداری)

ملاسما ( لکهای روی صورت و دست در اثر بیماری یا زایمان ) لک­های برنزه یا قهوه ای روی گونه­ها، بینی، پیشانی و چانه است. این بیماری اغلب ماسک بارداری نامیده می­شود زیرا در نیمی از زنان باردار اتفاق می­افتد . مردها نیز میتوانند دچار این بیماری شوند. اگر این لک­ها پس از به دنیا آمدن کودک به صورت خودکار برطرف نشد، می توان با کرم­های تجویز شده، محصولات بدون نسخه یا لیرز آن را درمان کرد. نور خورشید باعث بدتر شدن این بیماری می­شود، بنابراین همواره از ضدآفتاب SPF30 استفاده کنید.

17- زگیل

در بیشتر موارد، زگیل ها معمولا روی انگشتان یا دست ها ظاهر می شومند. علت آن ویروس پاپیلومای انسانی است. زمانی که شخصی که این ویروس را دارد با جسمی تماس پیدا کند اگر شخص دیگر آن جسم را لمس کند دچار زگیل می شود. برای جلوگیری از زگیلهای بیشتر، آنها را با باند بپوشانید، خشک نگه دارید و از دست زدن و چیدن آنها خودداری کنید. آنها معمولا بی خطر و بدون درد هستند. می­توان به وسیله داروهای موضعی آنها را درمان کرد و یا پزشک می­تواند آنها را بسوزاند یا منجمد کند. تکنیکهای پیشرفته نوین درمان زگیل شامل جراحی، لیزر و مواد شیمیایی است.

18- کراتوز سبورئیک

این بیماری که اغلب با افزایش سن خود را نشان می­دهد غیر سرطانی است. آنها می­توانند به تنهایی یا به صورت گروهی در هر نقطه از بدن ظاهر شوند. ممکن است تیره یا چند رنگ باشند و معمولا سطح دندانه­ای دارند گرچه می­توانند صاف و مومی شکل نیز باشند. نیاز به درمان آنها نیست مگر اینکه تحریک شوند و یا اینکه شکل ظاهر آنها برایتان خوشایند نباشد. برای تشخیص آنها که آیا خال یا سرطان پوست هستند به راحتی می­شود دچار اشتباه شد، اما یک متخصص پوست می­تواند تفاوت آنها را تشخیص دهد.